Ο ατακαδόρος μάγκας που έπαιξε με τις χορδές της καρδιάς μας έφυγε σαν σήμερα από τη βαριά θνητότητα, ελπίζοντας πως θα υπάρχει κάποια γωνιά στους ουρανούς για να παίξει λίγο μπουζούκι .
Ο Γιώργος Ζαμπέτας γεννήθηκε στις 25 Ιανουαρίου 1925 στην Ακαδημία Πλάτωνος, με οικογενειακές ρίζες που ανάγονται στην Κύθνο. Ο πατέρας του, Μιχάλης Ζαμπέτας, εργαζόταν ως κουρέας και η μητέρα του, Μαρίκα Μωραΐτη, ήταν ανιψιά ενός διάσημου βαρύτονου της εποχής.
Από πολύ μικρή ηλικία, ο Ζαμπέτας έδειξε ενδιαφέρον για τη μουσική. Ενώ βοηθούσε στο κουρείο του πατέρα του, πειραματίστηκε κρυφά με τη δημιουργία των πρώτων του μελωδιών στο μπουζούκι. Οτιδήποτε στη φύση ήταν ικανό να παράγει ήχο τον γοήτευε και έπαιζε ρόλο στην έμπνευση των συνθέσεών του, όπως αποκάλυψε στη βιογραφία του λίγο πριν φύγει από τη ζωή.
Το 1932, στην τρυφερή ηλικία των 7 ετών, κατέκτησε το πρώτο του βραβείο ως μαθητής της πρώτης τάξης, ερμηνεύοντας το εναρκτήριο τραγούδι του σε σχολικό διαγωνισμό.
Παρά τις αντιδράσεις που αντιμετώπισε, ο νεαρός Γιώργος επέμενε να ακολουθεί το πάθος του με ακλόνητη αφοσίωση. Η καθοριστική συνάντησή του με τον Βασίλη Τσιτσάνη το 1938 διαμόρφωσε σημαντικά τη μελλοντική του καριέρα.
Το 1940, η οικογένεια Ζαμπέτα μετακόμισε στο Αιγάλεω (Ιερά Οδός 309 και Σαλαμίνος 1), σηματοδοτώντας μια βαθιά σύνδεση του Ζαμπέτα με την πόλη. “Και η βρόχα έπιπτε…στρέιτ θρου” και ο Ζαμπέτας μεγάλωνε καλλιτεχνικά αν και τον εκμεταλλεύτηκαν αρκετοί κατά τη διάρκεια της καριέρας του, ο ίδιος είχε δηλώσει χαρακτηριστικά: «ήμουν ευθύς σε όλα, ποτέ μου δεν έχω υπογράψει συμβόλαιο με κανέναν, πάντα ο λόγος μου μέτραγε. Ο λόγος μου κιλό. Μέτραγε…».
Πού οφειλόταν η δημοφιλία του;
Κάτω από δύσκολες συνθήκες κατά τη διάρκεια της Κατοχής το 1942, ο Ζαμπέτας δημιούργησε την εναρκτήρια μπάντα του. Μέχρι τη δεκαετία του 1960, ο Γιώργος Ζαμπέτας είχε γίνει ο πιο διάσημος μπουζουξής στη μουσική βιομηχανία, ιδιαίτερα μετά την αναχώρηση του Χιώτη στην Αμερική.
Η δημοτικότητα του Ζαμπέτα οφειλόταν σε διάφορους παράγοντες, συμπεριλαμβανομένης της δεξιοτεχνίας του. Ηλεκτρικός, ακριβής, ο Ζαμπέτας στόλιζε επιδέξια το παίξιμό του με συναισθηματικές και καθαρές νότες. Επιπλέον, η γρήγορη εκμάθηση των τραγουδιών τον έκανε αγαπητό στους συνθέτες και συνεργάστηκε εκτενώς σε ηχογραφήσεις, συμπεριλαμβανομένων πολλών μουσικών έργων με τον Καζαντζίδη.
Μια πτυχή που συχνά παραβλέπεται είναι ο ρόλος του Ζαμπέτα ως συνδημιουργού. Η ικανότητά του να φτιάχνει γρήγορα εισαγωγές και να παρέχει εύστοχα σχόλια πίσω από τη φωνή του τραγουδιστή του χάρισε τον τίτλο του «μίστερ εισαγωγή» στα στούντιο. Πολλά τραγούδια θα μπορούσαν να τον διεκδικήσουν ως ημι-γονέα λόγω της σημαντικής συμβολής του.
Ας τον απολαύσουμε σε μια από τις δεκάδες εμφανίσει του στον ελληνικό κινηματογράφο:
You are currently viewing a placeholder content from YouTube. To access the actual content, click the button below. Please note that doing so will share data with third-party providers.
Ο μουσικός παραγωγός και μάνατζερ, Γιώργος Ψωμόπουλος, είχε δηλώσει:
«Έγραφε εισαγωγές σε τραγούδια που δεν φαντάζεσαι, τον εμπιστεύονταν πολύ οι μεγάλοι συνθέτες και ο ίδιος υπήρξε πολύ φίλος με τον Χατζιδάκι. Ο Θεοδωράκης δεν έβαζε το όνομά του στους δίσκους ως σολίστ και αυτό ο μπάρμπα-Γιώργος το είχε παράπονο. Πάντως, ο Ζαμπέτας -και ας μην αποκαλούσε τον εαυτό του συνθέτη ή καλλιτέχνη- άνοιξε μια δικιά του σχολή, έναν καθαρό, δικό του δρόμο, τον οποίο διάβηκαν πολλοί καλλιτέχνες αργότερα. Σαν να ίδρυσε ένα ξεχωριστό κεφάλαιο στο παίξιμο, στο στιλ, την έκφραση πάνω στο πάλκο. Κατά την άποψή μου, ελέω Ζαμπέτα, τραγούδησε ο Σαββόπουλος και αρκετοί άλλοι».
Βασίλης Τσιτσάνης: Ένα σπάνιο ντοκουμέντο ήρθε στο φως από τον μεγάλο συνθέτη (ΒΙΝΤΕΟ)
