Γιατι σκότωσε τα παιδιά της η Μήδεια; Στα χρονικά της ελληνικής τραγωδίας, λίγες ιστορίες είναι τόσο συναισθηματικά καταστροφικές όσο αυτή της Μήδειας. Η κάθοδός της στην άβυσσο της παιδοκτονίας παραμένει μια από τις πιο ανατριχιαστικές και αινιγματικές αφηγήσεις, μια τρανή απόδειξη για το που οδηγεί η ανθρώπινη παράνοια.
Η τραγωδία της Μήδειας από τον Ευριπίδη εκτυλίσσεται με φόντο τον άτυχο έρωτά της για τον Ιάσονα, τον ήρωα που άρπαξε το Χρυσόμαλλο Δέρας. Ωστόσο, η αγάπη σύντομα έδωσε τη θέση της στην προδοσία.Ο ποιητής απεικονίζει τον βαθμό μανίας και αγριότητας που μπορεί να φθάσει η απατημένη σύζυγος και σε πόση παραφροσύνη εκ της συζυγικής απάτης.
Η ουσία της τραγωδίας περιστρέφεται γύρω από την εγκατάλειψη της Μήδειας από τον Ιάσονα για τη Γλαύκη, την κόρη του βασιλιά Κρέοντα. Δεν επρόκειτο απλώς για μια ερωτική σχέση, αλλά για μια βαριά προδοσία των όρκων και μια παραβίαση των ιερών δεσμών του γάμου.(συμπερασματικά ο ποιητής μας παρουσιάζει και τα στοιχεία από το ήθος της αθηναϊκής κοινωνίας της εποχής). Κατακαημένη από οργή, σπαραγμό και δίψα για εκδίκηση, η Μήδεια επινόησε ένα σχέδιο τόσο σκληρό και φρικτό που αντηχεί στα χρονικά της ιστορίας.
Γιατι σκότωσε τα παιδιά της η Μήδεια;
Το κακόβουλο σχέδιό της είχε να κάνει με τη δολοφονία των ίδιων της των παιδιών, των απογόνων της ένωσής της με τον Ιάσονα. Γιατί, θα μπορούσε να αναρωτηθεί κανείς, μια μητέρα να διαπράξει μια τέτοια ανείπωτη πράξη; Η απάντηση είναι τόσο πολύπλοκη όσο και σπαρακτική.
Οι πράξεις της Μήδειας καθοδηγούνταν από ένα τοξικό κοκτέιλ απελπισίας, εκδίκησης και απόγνωσης. Πίστευε ότι ο μόνος τρόπος για να εκδικηθεί την πληγωμένη αγάπη της και να τιμωρήσει τον Ιάσονα ήταν να του προκαλέσει τη βαθύτερη δυνατή πληγή – μια πληγή στην καρδιά του. Και τι θα μπορούσε να είναι πιο βασανιστικό για έναν πατέρα από το να γίνει μάρτυρας του θανάτου του ίδιου του αγαπημένου του απογόνου;
Σε αυτή τη διεστραμμένη πράξη μητρικής παιδοκτονίας, η Μήδεια καθρέφτισε το συναισθηματικό μαρτύριο που της είχε προκληθεί. Οι ζωές των παιδιών της, αθώες και αγνές, θυσιάστηκαν στο βωμό του ακατάσχετου μίσους της για τον Ιάσονα. Το αίμα τους λέρωσε τα χέρια της, ανεξίτηλο σημάδι της διεστραμμένης εκδίκησής της.
Η ιστορία της χρησιμεύει ως διαχρονικό προειδοποιητικό παραμύθι, μια οδυνηρή εξερεύνηση των καταστροφικών δυνατοτήτων της αγάπης που αμαυρώνεται από την προδοσία και την κάθοδο σε ένα σκοτάδι που κανένας θνητός δεν θα έπρεπε ποτέ να υπομείνει.
Στο τέλος, ο μύθος της Μήδειας μας αφήνει με ερωτήματα. Ήταν κακοποιός αλλά μήπως ήταν και θύμα ενός κόσμου που την είχε εγκαταλείψει; Σε κάθε περίπτωση η παιδοκτονία της Μήδειας έχει καταγραφεί ως μία από τις πιο ανατριχιαστικές ιστορίες φθόνου και παράνοιας του αρχαίου κόσμου.
Κωνσταντίνος Καβάφης: 8 ποιήματα ηδονής που δε θα ξεχάσουμε ποτέ!
