Ο Όργουελ πίστευε πως στο μέλλον δε θα υπάρχουν ούτε γυναίκες, ούτε φίλοι γιατί έβλεπε την απόλυτη εξουσία όχι απλώς ως μια κατασταλτική δύναμη αλλά ως μια μηχανή συναισθηματικής αποστείρωσης και απόλυτου ελέγχου.
Όχι μόνο του σώματος ή της σκέψης αλλά και των ίδιων των σχέσεων που μας κάνουν ανθρώπινους.
1. Η αγάπη είναι επικίνδυνη για το Κόμμα.
Σκέψου το: αν αγαπάς έναν άλλο άνθρωπο, τη γυναίκα σου, το παιδί σου, τον φίλο σου, τότε έχεις κάτι πιο ισχυρό από τον φόβο, κάτι που μπορεί να σε κάνει να επαναστατήσεις. Η αγάπη γεννά πίστη και θυσία και αυτά δεν τα θέλει το Κόμμα.
2. Η οικειότητα δημιουργεί εμπιστοσύνη.
Το Κόμμα δε θέλει ανθρώπους που εμπιστεύονται ο ένας τον άλλον. Θέλει μεμονωμένες μονάδες, διαλυμένες που κοιτούν γύρω με καχυποψία. Όταν κάποιος δεν εμπιστεύεται κανέναν αισθάνεται μόνος του άρα και αδύναμος.
3. Η σεξουαλικότητα είναι ανεξέλεγκτη.
Το σεξ αν γίνει από έρωτα είναι μια αυθόρμητη, μη ελεγχόμενη πράξη. Και οτιδήποτε δεν μπορεί να ελεγχθεί από το Κόμμα, πρέπει να καταστραφεί. Για αυτός και ο ίδιος είπε πως: «το σεξουαλικό ένστικτο θα ξεριζωθεί».
4. Η αναπαραγωγή γίνεται τελετουργία, όχι επιλογή.
Τα παιδιά θα αποσπώνται αμέσως από τη μητέρα. Το να γεννάς θα είναι μια κρατικά ρυθμισμένη διαδικασία, όχι αποτέλεσμα αγάπης ή έστω επιθυμίας.
5.Το μέλλον που περιγράφει είναι η αποθέωση της μοναξιάς.
Όχι απλώς δε θα υπάρχουν φίλοι αλλά ούτε περιέργεια, ούτε χαρά, ούτε τέχνη, ούτε διάκριση μεταξύ όμορφου και άσχημου. Η ύπαρξη περιορίζεται σε μια άσκηση υποταγής και τυφλής υπακοής.
(Διαβάστε το λογοτεχνικό απόσπασμα παρακάτω)
Τζωρτζ Όργουελ – 1984
Οι παλιοί πολιτισμοί ισχυρίζονταν πως βασίζονταν πάνω στην αγάπη και τη δικαιοσύνη.
Ο δικός μας βασίζεται στο μίσος.
Στο δικό μας κόσμο δε θα υπάρχουν άλλα συναισθήματα εκτός από το φόβο, την οργή, τη θριαμβολογία και την ταπείνωση.
Όλα τα άλλα θα τα καταπνίξουμε-όλα!
Ήδη τώρα καταστρέφουμε τις συνήθειες της σκέψης που έχουν επιζήσει από την Προ-Επαναστατική εποχή.
Σπάσαμε τα δεσμά που ένωναν τους γονείς με τα παιδιά, τους άνδρες με τους άνδρες και τον άνδρα με τη γυναίκα.
Κανένας δεν τολμά πια να εμπιστευτεί τη γυναίκα του, το παιδί του ή το φίλο του.
Στο μέλλον όμως δε θα υπάρχουν ούτε γυναίκες, ούτε φίλοι.
Τα παιδιά θα τα παίρνουμε από τη μητέρα τους μόλις γεννιώνται όπως παίρνει κανείς τα αυγά από την κότα.
Το σεξουαλικό ένστικτο θα ξερριζωθεί.
Η αναπαραγωγή θα είναι μια ετήσια τυπική διαδικασία όπως η ανανέωση του δελτίου τροφίμων.
Δε θα υπάρχει γέλιο παρά μόνο το γέλιο του θριάμβου για κάποιο νικημένο εχθρό.
Δε θα υπάρχει τέχνη, λογοτεχνία, επιστήμη.
Όταν θα είμαστε παντοδύναμοι δε θα έχουμε πια ανάγκη την επιστήμη.
Δε θα υπάρχει διάκριση ανάμεσα στην ομορφιά και την ασχήμια.
Δε θα υπάρχει πια η περιέργεια ούτε η χαρά της ζωής.
Δε θα υπάρχει άμιλλα.
Διαβάστε περισσότερες λογοτεχνικές ιστορίες παρακάτω:
- Γιωσαφάτ: «Οι περισσότεροι μεγαλώνουμε με μαμάδες που δεν…»
- Φρόυντ: «Αν ένας άνθρωπος υπήρξε το αγαπημένο παιδί της μητέρας του, διατηρεί…»
- 7 σπουδαία αποφθέγματα από τη Μάρω Βαμβουνάκη: «Ένα παιδί που αισθάνεται ότι η μητέρα και ο πατέρας…»
- Μίλαν Κούντερα: «Η πηγή του άγχους βρίσκεται στο…»
- Άλμπερτ Αϊνστάιν: «Ξέρω πώς είναι να βλέπεις τη μητέρα σου να περνά την αγωνία του…»
- «Η πιο τρομακτική εμπειρία στη ζωή ενός ανθρώπου είναι όταν…» – Όταν μας άγγιξε ο Ζακ Λακάν
- Ντοστογιέφσκι: «Το μυστήριο της ανθρώπινης ύπαρξης έγκειται στο να …»
- Χέμινγουεϊ: «Ο καλύτερος τρόπος για να μάθεις αν μπορείς να εμπιστευτείς κάποιον είναι να…»
