Ο Γιάννης Ρίτσος ψιθυρίζει στη νεογέννητη κόρη του λέξεις και νοήματα μέσα από τη μοναδική ποίησή του.
Το Πρωινό αστέρι του Γιάννη Ρίτσου, γραμμένο το 1955, είναι μια ειλικρινής έκφραση πατρικής αγάπης από τον ποιητή Γιάννη Ρίτσο προς την πρόσφατα γεννημένη κόρη του, Έρη. Μέσα στο ποίημα, ο ποιητής-πατέρας τραγουδά με χαρά την αγάπη του για τη νεογέννητη, εκφράζοντας τη βαθιά επίδραση που είχε στη ζωή του ο ερχομός της. Αποτελούμενο από 19 ξεχωριστές ενότητες, το ποίημα ζωγραφίζει το όραμα ενός κόσμου που χαρακτηρίζεται από ηρεμία και δικαιοσύνη. Το παρόν απόσπασμα αντιστοιχεί στην αρχική ενότητα του ποιήματος.
Ο Ρίτσος παραμένει διάσημος για την εύγλωττη, κοινωνικά συνειδητοποιημένη ποίησή του, η οποία αντηχεί με οικουμενικά θέματα και διαρκή συνάφεια. Όμως σε ένα διάλλειμα από αυτή την προσέγγιση βλέπουμε μια στιγμή, όπου ξεδιπλώνεται η αγάπη για την κόρη του σε μια μοναδική έκφραση της πατρότητας.
Γιάννης Ρίτσος: Ανακαλύφθηκε άγνωστο ποίημά του σε περιοδικό
Γιάνης Ρίτσος: Στην κόρη μου ΕΡΗ
Κοριτσάκι μου, θέλω να σου φέρω
τα φαναράκια των κρίνων
να σου φέγγουν τον ύπνο σου.
Θέλω να σου φέρω
ένα περιβολάκι
ζωγραφισμένο με λουλουδόσκονη
πάνω στο φτερό μιας πεταλούδας
για να σεργιανάει το γαλανό όνειρό σου.
Θέλω να σου φέρω
ένα σταυρουλάκι αυγινό φως
δυο αχτίνες σταυρωτές απ’ τους στίχους μου
να σου ξορκίζουν το κακό
να σου φωτάνε
μη μου σκοντάψεις, κοριτσάκι,
έτσι γυμνόποδο και τρυφερό
στ’ αγκάθι κ’ ενός ίσκιου.
Κοιμήσου.
Να μεγαλώσεις γρήγορα.
Έχεις να κάνεις πολύ δρόμο, κοριτσάκι,
κ’ έχεις δυο πεδιλάκια μόνο από ουρανό.
Κοιμήσου.
Το πρόσωπο της μητερούλας φέγγει
πάνω απ’ τους ρόδινους λοφίσκους του ύπνου σου
εαρινό φεγγάρι
ανάμεσα από τα στάχυα της έγνοιας της
και τα τριαντάφυλλα των τραγουδιών μου.
Κοιμήσου, κοριτσάκι.
Είναι μακρύς ο δρόμος.
Πρέπει να μεγαλώσεις.
Είναι μακρύς
μακρύς
μακρύς ο δρόμος.
Γ. Ρίτσος, Πρωινό άστρο, Κέδρος
