Γιάλομ: «Ο γάμος με όλη αυτήν την κτητικότητα και τη ζήλια που τον περιβάλλουν υποδουλώνει το πνεύμα»

Η άποψη του Γιάλομ για τον γάμο και τις κακές μορφές του είναι ξεκάθαρη.

Ο ισχυρισμός του Ίρβιν Γιάλομ χτυπά στην καρδιά του παραδόξου του γάμου: ενώ είναι ένας θεσμός που πολλοί θεωρούν ιερό, είναι εξίσου μια αρένας κτητικότητας και ζήλιας.

Πολλοί παραδοσιακοί πολιτισμοί θεωρούσαν τον γάμο ως σταθεροποιητικό πυλώνα της κοινωνίας, έναν τρόπο να διασφαλίζεται η καταγωγή, η πίστη και η κοινωνική τάξη. Για αιώνες, φιλόσοφοι όπως ο Αριστοτέλης ή ο Locke τον εξήραν ως ιδανική δομή για την ανατροφή των παιδιών και τη διατήρηση της αρμονίας επικροτώντας τον γάμο ως συμβόλαιο που ωφελεί τόσο τους συντρόφους όσο και την κοινωνία στο σύνολό της.

Ίρβιν Γιάλομ – Όταν έκλαψε ο Νίτσε: «Είναι λάθος να γεννήσεις παιδιά από ανάγκη, λάθος να χρησιμοποιήσεις ένα παιδί για να…»

Ωστόσο ο Γιάλομ και οι άλλοι υπαρξιστές, στοχαστές υποστηρίζουν ότι όταν η αγάπη δεσμεύεται από τον νόμο, κινδυνεύει να μετατραπεί από πάθος σε ιδιοκτησία, όπου τα άτομα μπορεί να αρχίσουν να βλέπουν ο ένας τον άλλον ως ιδιοκτησία, χάνοντας και την αμοιβαία ανάπτυξη που αρχικά προωθούσε η αγάπη.

Αυτό που είναι πολύ ενδιαφέρον είναι ότι ο Γιάλομ, όπως ο Ζαν Πωλ Σατρ, βλέπει τον γάμο ως δυνητικό εγκλωβισμό του ατόμου. Η δέσμευση μπορεί ακούσια να οδηγήσει σε κτητικές συμπεριφορές καθοδηγούμενες από τον φόβο της απώλεια.

Ο Γιάλομ καταλήγει στο βιβλίο του The Gift of Therapy (Το δώρο της θεραπείας) , το οποίο θίγει θέματα γάμου και σχέσεων:

«Σε έναν επιτυχημένο γάμο, δύο άνθρωποι βρίσκουν τον ιδανικό τρόπο να ενσωματώσουν τις διαφορετικές ανάγκες τους. Μοιράζονται έναν θεμελιώδη δεσμό, ενώ παράλληλα σέβονται ο ένας την ατομικότητα του άλλου. Μια υγιής σχέση περιλαμβάνει και τους δύο συντρόφους που εργάζονται από κοινού για να δημιουργήσουν μια κοινή ζωή που επιτρέπει τόσο την εγγύτητα όσο και την αυτονομία».