Το «Γάμος αλά Ελληνικά 3» (My Big Fat Greek Wedding 3) είναι μια νοσταλγική επανένωση της αγαπημένης – εκκεντρικής οικογένειας Πορτοκάλος. Ωστόσο πέφτει θύμα της ίδιας του της επιτυχίας, αφού βασίζεται σε ξεπερασμένα κλισέ που έχουν χάσει την ελκυστικότητά τους με τη πάροδο του χρόνου.
Το «Γάμος αλά Ελληνικά 3» ακολουθεί την οικογένεια Πορτοκάλος, όπου επιστρέφει ξανά μετά από χρόνια στην Ελλάδα και συγκεκριμένα στο χωριό Βρύση (το χωριό του πατέρα της Τούλας), για να επανενώσουν τους κατοίκους, οι οποίοι σχεδόν όλοι έχουν μεταναστεύσει. Ενώ η πρώτη ταινία ήταν ένα πολιτιστικό φαινόμενο, αποτυπώνοντας την ουσία μιας σφιχτοδεμένης ελληνικής οικογένειας και των ιδιοσυγκρασιών της, αυτή η τρίτη δόση φαίνεται να επαναφέρει τα ίδια κουραστικά αστεία και στερεότυπα που θεωρούνταν ελαφρώς διασκεδαστικά πριν από σχεδόν 20 χρόνια.
You are currently viewing a placeholder content from YouTube. To access the actual content, click the button below. Please note that doing so will share data with third-party providers.
Η ταινία αγωνίζεται να παρουσιάσει μια φρέσκια αφήγηση, εμμένοντας σε μια φόρμουλα που έχει χάσει εδώ και καιρό την καινοτομία της. Η πλοκή, η οποία περιστρέφεται γύρω από γνωστά θέματα πολιτιστικών συγκρούσεων και αυταρχικών οικογενειών, καταντάει προβλέψιμη και αποτυγχάνει να προσφέρει οποιαδήποτε νέα “ματιά” σ’ αυτά τα τροπάρια. Η προσπάθεια εισαγωγής σύγχρονων ζητημάτων που αντιμετωπίζουν οι οικογένειες μεταναστών μοιάζει αναγκαστική και ανειλικρινής, χωρίς την αυθεντικότητα που απαιτείται για την αποτελεσματική αντιμετώπιση αυτών των θεμάτων.
Όσον αφορά την ανάπτυξή των βασικών χαρακτήρων, είναι ουσιαστικά ανύπαρκτη, όπως ακριβώς και των νέων χαρακτήρων που βλέπουμε να προστίθενται ως καρικατούρες. Ακόμα και η εξέλιξη της Τούλας (Νία Βάρνταλος), που ήταν μια κομβική πτυχή της αρχικής ταινίας, απουσιάζει απογοητευτικά εδώ. Τι κι αν έγραψε και σκηνοθέτησε τη ταινία; Eίναι λες κι έχει μείνει “παγωμένη” στο χρόνο!
Επιπλέον, το χιούμορ (ποιο χιούμορ δηλαδή;!) είναι βασισμένο – σε μεγάλο βαθμό – σε παλιομοδίτικες αντιλήψεις, διαιωνίζοντας μια στενόμυαλη και συχνά υπερβολική άποψη του ελληνικού πολιτισμού. Σε μια εποχή, όπου γιορτάζεται η διαφορετικότητα και η περιεκτικότητα, η ταινία χάνει την ευκαιρία να παρουσιάσει μια πιο κομψή και σεβαστή απεικόνιση της ελληνικής κληρονομιάς.
Ταυτόχρονα, ο ρυθμός της ταινίας είναι ασταθής, με τις σκηνές να μοιάζουν άσκοπα παρατεταμένες και ασύνδετες, έχοντας ως μουσική υπόκρουση στο background από Αλκαίο, Παντελίδη μέχρι Πιτσίνιαγκα και «Χτυπάει η καρδιά μου δυνατά τα τα τα» (ναι σοβαρολογώ). Αυτό διαταράσσει τη συνολική ροή της ταινίας και εμποδίζει την ενασχόληση του κοινού με την ιστορία.
Συνοψίζοντας, το «Γάμος αλά Ελληνικά 3» είναι μια απογοητευτική ταινία, βασισμένη σε μια μπαγιάτικη και ξεπερασμένη προσέγγιση που αδυνατεί να συλλάβει τη μαγεία των προκατόχων της. Δυστυχώς, η έλλειψη πρωτοτυπίας της, τη καθιστά μια χαμένη ευκαιρία να δοθεί νέα πνοή σ’ ένα άλλοτε αγαπημένο franchise και ταυτόχρονα σ’ ένα σύγχρονο κοινό που αναζητά φρέσκιες και ουσιαστικές διηγήσεις.
Κείμενο: Γωγώ Μπόβαλη (Lavart)
