Ο Βασίλης Ραφαηλίδης (14 Ιανουαρίου 1934 – 8 Σεπτεμβρίου 2000) ήταν ένας Έλληνας που άφησε το στίγμα του ως δημοσιογράφος, συγγραφέας, δοκιμιογράφος και κριτικός κινηματογράφου.
Προικισμένος με πλήθος ταλέντων, ιδιαίτερα παραγωγικός, προκλητικός, έξυπνος και χωρίς να φοβάται την αντιπαράθεση, επηρέασε ανεξίτηλα τις συζητήσεις στην ελληνική κοινωνία. Καθ’ όλη τη διάρκεια της ζωής του, παρέμεινε σταθερός στο ρόλο του ως αφοσιωμένος διανοούμενος της κομμουνιστικής αριστεράς, αν και ταυτιζόταν ως οπαδός και όχι ως επίσημο μέλος του ΚΚΕ. Η δημόσια αναγνώρισή του διευρύνθηκε τη δεκαετία του 1990, καθώς συμμετείχε σε τηλεοπτικές ζωηρές συζητήσεις.
Ενδεικτικά κάποια βιβλία από την πλούσια συγγραφική του δραστηριότητα:
12 μαθήματα για τον κινηματογράφο (1982, Αιγόκερως)
Λεξικό ταινιών (1982, Αιγόκερως)
Κείμενα για τον Μαρξ (1983)
Φιλμοκατασκευή (1984, Αιγόκερως)
Κινηματογραφικά Θέματα (6 τόμοι, 1985, Αιγόκερως)
Έλληνες και Νεοέλληνες (1988)
Τα μαλλιά του φαλακρού δολοφόνου (1989, Αιγόκερως)
Το ομιχλώδες τοπίο της ιστορίας (1990, Αιγόκερως)
Καπιταλισμός: Η κρυφή γοητεία της μπουρζουαζίας (1991, εκδόσεις του Εικοστού Πρώτου)
Μνημόσυνο για έναν ημιτελή θάνατο (αυτοβιογραφικό, 1992, εκδόσεις του Εικοστού Πρώτου)
Στοιχειώδης αισθητική (1992, εκδόσεις του Εικοστού Πρώτου)
Ιστορία (κωμικοτραγική) του Νεοελληνικού κράτους 1830-1974 (1993, εκδόσεις του Εικοστού Πρώτου)
Οι λαοί των Βαλκανίων (1994, εκδόσεις του Εικοστού Πρώτου)
20 κείμενα για 127 αιρέσεις (1995, εκδόσεις του Εικοστού Πρώτου)
Ελληνικός κινηματογράφος, κριτική (1995)
Μυθ-ιστορία των βάρβαρων προγόνων των σημερινών Ευρωπαίων (1995, εκδόσεις του Εικοστού Πρώτου)
Θερμοί και ψυχροί πόλεμοι (1996, εκδόσεις του Εικοστού Πρώτου)
Λαοί της Ευρώπης (1996, εκδόσεις του Εικοστού Πρώτου)
Το βλέμμα του ποιητή (1996, Αιγόκερως)
Επαναστατικά και απελευθερωτικά κινήματα (1997, εκδόσεις του Εικοστού Πρώτου)
21 κείμενα για τη Μαλβίνα (1998, Ποντίκι)
Λαοί της Μέσης Ανατολής (1998, εκδόσεις του Εικοστού Πρώτου)
Η μεγάλη περιπέτεια του Μαρξισμού (1999, εκδόσεις του Εικοστού Πρώτου)
Πέρα από τον κινηματογράφο (Α΄ τόμος, 1999, εκδόσεις του Εικοστού Πρώτου)
Πέρα από τον κινηματογράφο (Β΄ τόμος, 2003, εκδόσεις του Εικοστού Πρώτου)
Άραβες (2003, εκδόσεις του Εικοστού Πρώτου)
Ταξίδι στο μύθο διά της ιστορίας και στην ιστορία διά του μύθου (2003, Αιγόκερως)
Η μυθική ιστορία των Εβραίων (2005, εκδόσεις του Εικοστού Πρώτου)
Νεοελληνική ιστορία της αρχαίας Ελλάδας (2010, εκδόσεις του Εικοστού Πρώτου, πρώτη δημοσίευση ως σειρά άρθρων στο “Έθνος της Κυριακής” το 1989)
20 αποφθέγματα του Βασίλη Ραφαηλίδη
1.Ο ρατσισμός λοιπόν, είναι φασισμός. Και ο φασισμός είναι πρωτογονισμός, ακριβώς γιατί είναι ρατσισμός. Για ράτσες μιλούν σήμερα μόνο οι ζωολόγοι, οι κτηνίατροι και οι κρετίνοι. Κάθε «εθνικόφρων» λοιπόν, κρύβει μέσα του έναν φασίστα.
2. Κάθε διαφορά λοιπόν, ανάμεσα σε φυλές, είναι διαφορά ανάμεσα σε συμφέροντα και όχι σε αίματα.
3. Ποτέ στην ιστορία οι μάζες δεν ακολούθησαν εκείνους που είχαν καλές ιδέες, εκτός κι αν αυτές κατέληγαν με τρόπο πραχτικό σε μια καλύτερη ζωή «εδώ και τώρα».
4. Χρειάστηκε καιρός για να καταλάβω, πως σε τούτο τον τόπο, όσο πιο βλαξ είσαι τόσο καλύτερος εθνικόφρων γίνεσαι.
5. Όσο πιο μπάσταρδος είναι κανείς, τόσο ξελαρυγγίζεται ουρλιάζοντας για την «γνησιότητά» του.
6. Θα αναγνώριζα σαν φίλο μου τον οποιοδήποτε ρατσιστή, αρκεί να δηλώσει καθαρά και ξάστερα πως είναι ζώον. Θα τον αγαπούσα με την ίδια έννοια που αγαπώ τα ζώα.
7.Πάντα ονειρευόμουν για τον εαυτό μου το ανύπαρκτο επάγγελμα του αναγνώστη.
8. Οι άνθρωποι που αγαπάνε τα βιβλία δεν έχουν πολλές ανάγκες, και κυρίως, δεν έχουν ηλίθιες ανάγκες.
9. Ο τσοπάνος κάθεται και σκαλίζει την γκλίτσα του, όχι για να την κάνει σταθερότερη, αλλά ομορφότερη. Τούτο το «περιττό» που προστίθεται στο αναγκαίο, είναι η τέχνη. Όλοι, ακόμα κι οι πρωτόγονοι, θα ‘θελαν τα πράγματα που χρησιμοποιούν, εκτός από χρήσιμα, να είναι και όμορφα, «εύμορφα» στα αρχαία ελληνικά, δηλαδή που έχουν καλή μορφή.
10. Είμαστε η χώρα των αξιοποιημένων αναξιοτήτων και των αναξιοποίητων αξιών.
11. Δεν υπάρχει καθαρό χρήμα, παρά μόνο στον καθαρό εγκέφαλο των αφελών.
12. Η εθνική σου ταυτότητα δεν είναι η προσωπική σου ταυτότητα αλλά ένα δάνειο από τους προγόνους σου. Δεν κόπιασες να την φτιάξεις, την πήρες έτοιμη από τις σελίδες της ιστορίας. Συνήθως μια τέτοια ταυτότητα τη χρησιμοποιούν είτε άνθρωποι με ελλειμματική προσωπικότητα είτε οι δημαγωγοί για να κάνουν τη δουλειά τους εξαπατώντας τους ανθρώπους με ελλειμματική προσωπικότητα.
13. Δοσίλογοι, ως γνωστόν, λέγονται αυτοί που έχουν να δώσουν λόγο για τις πράξεις τους. Στην Ελλάδα πάντως, δοσίλογοι είναι αυτοί που δεν δίνουν ποτέ λόγο σε κανέναν. Τούτο συμβαίνει διότι η Ελλάδα είναι φορτωμένη κάργα με πατριώτες, που ποτέ δεν παίρνουν τα βουνά από στρίμωγμα ή έστω τρέλα. Συμβιβάζονται με τους πάντες και τα πάντα, ακόμα και με τους κατακτητές.
14. Όλα πήγαν στραβά εξαρχής στο κράτος που ονομάστηκε Ελλάδα, το 1830 που εμφανίστηκε η νέα Ελλάδα, στον ίδιο τόπο που στην αρχαιότητα υπήρχε η αρχαία Ελλάδα, πράγμα που δημιούργησε μύριες παρανοήσεις όσον αφορά την καταγωγή των Νεοελλήνων, που βέβαια δεν είναι ανάγκη να έχουν γεννηθεί στην Ελλάδα για να είναι Έλληνες. Ούτε είναι κανείς σώνει και καλά Έλληνας, γιατί έτυχε να γεννηθεί στην Ελλάδα. Η ζορισμένη γεωγραφία πολύ μικρό ρόλο παίζει στην εθνικότητα, κι αυτό το γνώριζαν καλά οι Αρχαίοι Έλληνες, οι διάσπαρτοι σε όλον τον τότε γνωστό κόσμο.
15. Μια χώρα απατεώνων αποκλείεται να μην την κυβερνούν απατεώνες. Η δημόσια απάτη στην Ελλάδα έχει ιδιωτική βάση. Τη θέλει ο λαός και την στηρίζει ο λαός. Αρκεί να διαρρεύσει πως είσαι έντιμος για να μην εκλεγείς βουλευτής. Ψηφίζουμε φελλούς, γιατί χρειαζόμαστε φελλούς.
16. Κανείς ποτέ δεν έγινε πλούσιος ζώντας και δουλεύοντας ολομόναχος στη ζούγκλα του Αμαζονίου, ας πούμε (ή της Αθήνας). Αντίθετα, για να γίνεις πλούσιος, σου χρειάζεται η ζούγκλα των ανθρώπων. Που όσο πιο ζουγκλοειδής είναι, τόσο βοηθιούνται οι ηλίθιοι και οι ανίκανοι να γίνουν πλούσιοι.
17. Κάθε μικροαστός ονειρεύεται τον αστό που ζεσταίνει μέσα του, που τον μεγαλώνει στο θερμοκήπιο της μεγάλης ελπίδας για ένα πέρασμα στην «ανώτερη τάξη». Κάθε ψιλικατζής ονειρεύεται ένα σούπερ μάρκετ. Και επειδή για μερικούς το όνειρο πραγματοποιείται, όλοι οι χάχες πιστεύουν πως θα βγει αληθινό και γι’ αυτούς. Δεν έχει σημασία που οι περισσότεροι πεθαίνουν φτωχοί. Σημασία έχει που ο καπιταλισμός τους επιτρέπει να ονειρεύονται το δικό τους πλούτο. Και ο φασισμός, που είναι η ακραία μορφή καπιταλισμού, είναι μια εγγύηση για τη διατήρηση του ονείρου για ένα πέρασμα στην «ανώτερη τάξη».
18. Η ιστορία δεν γράφεται από ηθικολόγους, γράφεται από ανθρώπους αποφασισμένους να σκοτώσουν και να σκοτωθούν αν χρειαστεί για τα συμφέροντά τους. Που, πάρα πολύ συχνά τα βαφτίζουν ιδανικά για να μην καταλαβαίνουμε περί ποιων ακριβώς συμφερόντων πρόκειται.
19. Οι πολιτικοί δεν δημιουργούν Ιστορία. Απλώς την υπηρετούν.
20. Όπως και να ‘ναι, το «έπος του Πολυτεχνείου» έγινε ένα ισχυρό αντιστασιακό άλλοθι για ‘κείνους που για επτά χρόνια λούφαζαν, και ξαφνικά έγιναν αντιστασιακοί εν μία νυκτί, καλά προφυλαγμένοι οι περισσότεροι απ’ την πολυκέφαλη μάζα που τους περιέβαλλε πανταχόθεν. Ευτυχώς που η οίηση και ο κομπασμός για ένα έπος ελάχιστα επικό, άρχισε να ξεφουσκώνει σιγά σιγά.
