Ανάμεσα στις ιστορίες ψυχικής οδύνης και του πρόωρου θανάτου του Βαν Γκογκ , η καλλιτεχνική του κληρονομιά επιμένει ως μαρτυρία της επαναστατικής του επίδρασης στον κόσμο της τέχνης.
Ενώ δημοφιλείς απεικονίσεις, όπως η ταινία του Julian Schnabel “At Eternity’s Gate” και η ταινία του Vincente Minnelli “Lust for Life”, έχουν διαμορφώσει την αντίληψή μας για τις τελευταίες ημέρες του Βαν Γκογκ, πρόσφατες ανακαλύψεις έχουν στρέψει τα φώτα της δημοσιότητας σε ένα λιγότερο γνωστό έργο το “Tree Roots”.
Βίνσεντ βαν Γκογκ: 15 αποφθέγματα για όλους εμάς που αναζητούμε φως μέσα στην αδίστακτη ρουτίνα
Προηγουμένως, το “Σιτοχώραφο με κοράκια” θεωρούνταν ευρέως ως ο τελευταίος πίνακας του Βαν Γκογκ, με τον σκοτεινό και ζοφερό τόνο του να αντικατοπτρίζει φαινομενικά την κάθοδο του καλλιτέχνη στην απελπισία.
Ωστόσο, η επανεκτίμηση του έργου του οδήγησε τους μελετητές να επανεξετάσουν το “Tree Roots”. Ζωγραφισμένο κατά τη διάρκεια των τελευταίων εβδομάδων του στο αγροτικό χωριό Auvers-sur-Oise, όπου αναζήτησε παρηγοριά μετά την έξοδό του από το άσυλο, το έργο αυτό ξεχωρίζει για τη σκληρή απεικόνιση της φύσης χωρίς ανθρώπινη παρουσία.
Σε αντίθεση με τα προηγούμενα έργα του, το “Tree Roots” παραμένει ημιτελές, υποδηλώνοντας τη συνεχιζόμενη πάλη του καλλιτέχνη με τη δημιουργική του διαδικασία και την εσωτερική αναταραχή.
Η αφάνεια του έργου ήρθε στο φως κατά τη διάρκεια της πανδημίας COVID-19, όταν ο ειδικός του Βαν Γκογκ, Wouter van der Veen, έπεσε πάνω σε ένα οικείο σύνολο ριζών που απεικονίζονταν σε παλιές γαλλικές καρτ ποστάλ. Αυτή η τυχαία ανακάλυψη επέτρεψε τον εντοπισμό της ακριβούς τοποθεσίας όπου ο Βαν Γκογκ ζωγράφισε το υποτιθέμενο τελευταίο αριστούργημά του το μοιραίο πρωινό της 27ης Ιουλίου 1890, πριν βάλει τραγικό τέλος στη ζωή του.
Ενώ το μυστήριο γύρω από τις τελευταίες ημέρες του Βαν Γκογκ μπορεί να έχει λυθεί, η αινιγματική γοητεία της τέχνης του συνεχίζει να γοητεύει το κοινό παγκοσμίως.
Δείτε τον πίνακα:
Οι τελευταίες ημέρες του Βαν Γκονγκ
Οι τελευταίες ημέρες του Βίνσεντ βαν Γκογκ σημαδεύτηκαν από ένα μείγμα καλλιτεχνικής θέρμης, συναισθηματικής αναταραχής και βαθιάς απελπισίας. Αφού εγκατέλειψε το άσυλο στο Saint-Rémy-de-Provence, όπου λάμβανε θεραπεία για τα προβλήματα ψυχικής υγείας του, ο Βαν Γκογκ μετακόμισε στο χωριό Auvers-sur-Oise τον Μάιο του 1890. Παρά τις αρχικές του ελπίδες ότι θα έβρισκε γαλήνη και παρηγοριά στην εξοχή, η ψυχική του κατάσταση παρέμεινε εύθραυστη, ταλαιπωρούμενη από περιόδους έντονης κατάθλιψης και άγχους.
Κατά τη διάρκεια της παραμονής του στο Auvers-sur-Oise, ο Βαν Γκογκ συνέχισε να ζωγραφίζει με αξιοσημείωτη αφοσίωση και πάθος, δημιουργώντας μερικά από τα πιο εμβληματικά έργα του, όπως οι “Ρίζες” και το “Σιτοχώραφο με κοράκια”. Ωστόσο, αυτές οι καλλιτεχνικές προσπάθειες συνοδεύονταν από επεισόδια βαθιάς απελπισίας και αυτοαμφισβήτησης, που επιδεινώνονταν από τους συνεχείς αγώνες του με την ψυχική ασθένεια.
Η απομόνωση και τα αισθήματα αποξένωσης του Βαν Γκογκ από την κοινωνία είναι εμφανή στους πίνακές του αυτής της περιόδου, οι οποίοι συχνά απεικονίζουν άγονα τοπία χωρίς ανθρώπινη παρουσία. Παρά τις προσπάθειές του να βρει παρηγοριά στη φύση, παρέμεινε στοιχειωμένος από εσωτερικούς δαίμονες, όπως αντικατοπτρίζεται στον ζοφερό και εσωστρεφή τόνο των μεταγενέστερων έργων του.
Στις 27 Ιουλίου 1890, ο Βαν Γκογκ έβαλε τραγικό τέλος στη ζωή του, αυτοπυροβολούμενος στο στήθος ενώ ζωγράφιζε σε ένα χωράφι με σιτάρι. Επέζησε από το αρχικό αυτοτραύμα, αλλά υπέκυψε στα τραύματά του δύο ημέρες αργότερα, περιτριγυρισμένος από τον αφοσιωμένο αδελφό του Theo και λίγους στενούς φίλους.
Πώς θα ήταν ο Παρθενώνας αν τον ζωγράφιζε ο Βαν Γκογκ; (Εικόνες)
