Σε μια εποχή που όλα μοιάζουν να είναι ελεύθερα γιατί νιώθουμε τόσο παγιδευμένοι; Σ’ έναν κόσμο που τα σώματα ενώνονται με ευκολία γιατί οι ψυχές απομακρύνονται με τρόμο; Η Μάρω Βαμβουνάκη με την αιχμηρή της τρυφερότητα, γράφει γι΄ αυτήν ακριβώς τη σιωπηλή απόγνωση των σχέσεων.
Μας μιλά για μια ελευθερία που αντί να ανάβει τη φλόγα, τη σβήνει. Που μεταμορφώνεται σε κενό, σε ασυνεννοησία, σ’ ένα «μαζί» που δεν ξέρει πώς να σταθεί, γιατί δεν έχει πρώτα υπάρξει «εγώ».
Κάποτε ο έρωτας γεννιόταν ανάμεσα σε μυστικά. Τώρα που όλα επιτρέπονται, η επιθυμία μοιάζει ν’ αδρανεί. Οι νέοι άνθρωποι έχουν τα πάντα εκτεθειμένα μπροστά τους, εικόνες, πρότυπα, «ευκαιρίες» κι όμως αναδιπλώνονται, όπως θα έκανε κανείς μπροστά σ’ έναν δυνατό προβολέα : με συστολή, με αμηχανία, με εσωτερική παγωνιά.
Μέσα από αυτό το απόσπασμα, Μάρω Βαμβουνάκη περιγράφει μια εποχή μέσα από τον πόνο των ανθρώπων της.
(Διαβάστε το λογοτεχνικό απόσπασμα παρακάτω)
Μάρω Βαμβουνάκη: «Το φάντασμα της αξόδευτης Αγάπης» – εκδόσεις Ψυχογιός
(…) Σήμερα που όλα ωθούν τους νέους να αγαπηθούν ελεύθερα, εκείνοι λες και αρνούνται.
Οι γονείς τούς προτρέπουν να ζευγαρώσουν, τους επιτρέπουν να ζουν ένα ειδύλλιο ελεύθερα, στα σχολεία γίνεται σεξουαλική ενημέρωση, η τηλεόραση τους τα φανερώνει από το πρωί μέχρι το βράδυ όλα και τα πιο σκανδαλιστικά, οι αφίσες στους δρόμους κρέμονται ερεθιστικές κι όμως…
Λες και τούτη η ελευθερία, που φτάνει στην ασυδοσία, να παγώνει τη διάθεση.
Λες και η ελευθερία που βαθιά αναζητούν οι έρωτες να είναι μια άλλου κόσμου κατάσταση της ύπαρξης που τούτη η γενικευμένη ελευθεριότητα όχι μόνο βοηθάει αλλά υποσκάπτει.
Καμιά σχέση δεν έχουν οι δυο τους.
Δε λειτουργούν όπως το λάδι στη φωτιά, αλλά όπως το νερό στη φωτιά.
(…) Το χάος της εποχής μας είναι –όπως σε κάθε εποχή- αντανάκλαση του μέσα χάους μας.
Ο μανιακός καταναλωτισμός είναι αντανάκλαση του συναισθηματικού ανικανοποίητου.
Η μανιακή διασκέδαση, αντανάκλαση του μέσα φοβικού κενού.
Τα γεμάτα κόσμο, θορυβώδη, ανυπόφορα νυχτερινά μαγαζιά υποβοηθούν στο να κρύβεται πίσω απ’ τους ηλεκτρικούς ήχους η ανικανότητα για συνομιλία.
Ευτυχώς που ανακαλύφθηκαν τα γραπτά μηνύματα στα κινητά.
Έδωσαν μια διέξοδο σ’ αυτή τη δυσχέρεια συνομιλίας, και με πιο ασφαλή τρόπο οι νέοι άνθρωποι επικοινωνούν μεταξύ τους με την κάποια σιγουριά που δίνει η απόσταση και ο παρατεταμένος χρόνος που σου χαρίζεται για να δουλέψεις αυτό που θα εκφράσεις.
Άρχισε ξανά να καλλιεργείται ο γραπτός λόγος και η ορθογραφία.
Η προσπάθεια για πυκνότητα και για πρωτοτυπία.
Δεν είναι τυχαίο που αγαπήθηκε τόσο τούτη η νέα μέθοδος ανθρώπινης επαφής.
Θα πνιγόμασταν μες στα ανεκδήλωτά μας αλλιώς.
Διαβάστε περισσότερα από τη λογοτεχνική μας πραμάτεια.
- Ο υπαρξιακός «ιδρώτας» του Καραγάτση: «Ο έρωτας είναι ένα χρέος προς …»
- Η συμβουλή της Ελένης Αρβελέρ: «Μπροστά στα παιδιά πρέπει να είσαι …»
- Δύο ελληνικά βιβλία που θα έπρεπε να διδάσκονται στα σχολεία (αν όχι, τουλάχιστον να τα διαβάσουμε όλοι)
- Η πιο σκληρή αλήθεια της Μαλβίνας για τον έρωτα: «Πάλι κολλάς, για να γλιτώσεις από μια…»
- Χέμινγουεϊ: «Ο καλύτερος τρόπος για να μάθεις αν μπορείς να εμπιστευτείς κάποιον είναι να…»
- Η πιο ειλικρινής εξομολόγηση της Δημουλά για την ευτυχία: «Αμέτρητες οι φορές που είπαμε να…»
- Μίλαν Κούντερα: «Ο άνθρωπος προδίδει, όχι όταν απατά, αλλά όταν …»
