Βίλχελμ Ράϊχ: «Η σεξουαλική καταπίεση της κοινωνίας αποτελεί ένα αντιδραστικό θέμα που έχει μεγάλη σημασία»

Ο Βίλχελμ Ράιχ, αυστριακός ψυχαναλυτής και κοινωνικός θεωρητικός, διαδραμάτισε σημαντικό ρόλο στην ανάπτυξη της έννοιας της σεξουαλικής καταπίεσης.

Σύμφωνα με τον Ράιχ, η σεξουαλική καταπίεση αναφέρεται στις αναστολές και τους περιορισμούς που επιβάλλει η κοινωνία στη φυσική έκφραση της ανθρώπινης σεξουαλικότητας. Στην ανάλυσή του, υποστήριξε ότι η σεξουαλική καταπίεση έχει βαθιές κοινωνικές και ψυχολογικές επιπτώσεις. Ακολουθούν ορισμένα βασικά σημεία από τη δική του οπτική γωνία:

Ο Ράιχ θεωρούσε τη σεξουαλική καταπίεση ως μια αντιδραστική δύναμη που εξυπηρετούσε τα συμφέροντα της εξουσίας, του κράτους και του καπιταλισμού. Πίστευε ότι η αναστολή της σεξουαλικής έκφρασης στα άτομα τα προετοίμαζε για τη μετέπειτα υπακοή σε εξουσιαστικές φιγούρες και τις δομές εξουσίας στην κοινωνία.

Η σεξουαλική καταπίεση, σύμφωνα με τον Ράιχ, καλλιεργούσε το φόβο της εξουσίας στα άτομα μέσα στην κοινωνία. Αυτός ο φόβος θεωρήθηκε ως ένας μηχανισμός που εξασφάλιζε τη συμμόρφωση και την υπακοή στις καθιερωμένες δομές εξουσίας.

Ο αρχετυπικός ηδονισμός στο ποίημα του Ρίτσου «Ελάχιστο χρονικό του έρωτα»

Βίλχελμ Ράιχ – Σεξουαλική καταπίεση

«Η σεξουαλική καταπίεση της κοινωνίας αποτελεί ένα αντιδραστικό θέμα που έχει μεγάλη σημασία.

Η κοινωνία δεν μπορεί να κάνει χωρίς την ανασταλτική της επίδραση πάνω στις κοινωνικές διαδικασίες, γιατί…προετοιμάζει την μετέπειτα υπακοή των ενηλίκων στην εξουσία του κράτους και του κεφαλαίου, καλλιεργώντας τον φόβο απέναντι στην εξουσία σ’ όλα τα άτομα της κοινωνίας.

Ακρωτηριάζει τις κριτικές πνευματικές δυνάμεις των καταπιεσμένων μαζών.

Η σεξουαλική απώθηση καταναλώνει ένα μεγάλο μέρος ψυχικής ενέργειας που θα χρησιμοποιόταν διαφορετικά σε πνευματική δραστηριότητα.

Τραυματίζει την ψυχική ακεραιότητα ενός τεράστιου αριθμού ανθρώπων.

Αναστέλλει κι ευνουχίζει την δύναμη για εξέγερση στα υλικά καταπιεσμένα άτομα…

Στο μέτρο πού μπορέσαμε να ανακαλύψουμε το κοινωνιολογικό νόημα της σεξουαλικής απώθησης και της καπιταλιστικής της λειτουργίας, δεν θά ‘ταν δύσκολο να βρούμε τις αντιφάσεις που δημιούργησε κι οποίες θα οδηγήσουν στην καταστροφή της».

«Οι άνθρωποι που ανατρέφονται με μια αρνητική στάση απέναντι στη ζωή και στο σεξ αποκτούν ένα άγχος ηδονής που ριζώνει φυσιολογικά σε χρόνιους μυϊκούς σπασμούς.

Αυτό το νευρωτικό άγχος της ηδονής είναι η βάση στην οποία στηρίζεται η αναπαραγωγή των αρνούμενων την ζωή απόψεων για τη ζωή, που δημιουργούν δικτάτορες, από τους ίδιους του ανθρώπους.

Είναι ο πυρήνας του φόβου για ένα ανεξάρτητο τρόπο ζωής προσανατολισμένο προς την ελευθερία.

Αυτός ο φόβος γίνεται η σημαντικότερη πηγή δυνάμεως για κάθε μορφή πολιτικής αντιδράσεως και για την κυριαρχία μεμονωμένων ή ομάδων στην πλειοψηφία των εργαζομένων αντρών και γυναικών».