Υπάρχουν μήνες που περνούν σιωπηλά και τότε υπάρχει ο Απρίλιο. Ένας μήνας που δε φτάνει αλλά επιστρέφει σαν να μας ανήκε πάντα. Φέρνει μαζί του κάτι βαθύτερο από άνθη και θερμότερες μέρες: κουβαλάει τη δυνατότητα μιας ψυχικής αφύπνισης.
Εδώ αναζητούμε ποιήματα που εμπνεύστηκαν από τον Απρίλη μας. Στίχοι που ψιθυρίζουν για την αναγέννηση, το θάρρος και την ήσυχη ελπίδα για εκείνη τη στιγμή που ο ουρανός γίνεται φωτεινότερος και η φύση οργιάζει.
Γιατί μερικές φορές, αυτό που ανθίζει τον Απρίλιο δεν είναι μόνο η γη αλλά και ο εσωτερικός μας κόσμος.
(Διαβάστε τα ποιήματα παρακάτω)
Η πιο ειλικρινής εξομολόγηση της Δημουλά για την ευτυχία: «Αμέτρητες οι φορές που είπαμε να…»
Νίκος Καρούζος
Τι ολόμαυρα μαλλιά που τόσο χύνονταν στις πλάτες (γλυκειά αίσθηση τα σπλάχνα μου) ωσότου χάθηκε στη γωνία του δρόμου η γυναίκα.
Δεν είναι πια (ο θάνατος) δεν ήτανε πριν (η ανυπαρξία)
και πόσο να ’μενε στα λίγα δευτερόλεπτα.
Σπιθίζουν από δάκρυα τα μάτια μου μ’ ένα κάψιμο.
Πουλιά του Απριλίου χαρούμενα κάποιο δέντρο είμαι κ’ έγινε ποτάμι η ρίζα μου τώρα που ξέρουμε πόσο μαύρη είν’ η θάλασσα και το ποτάμι πάει… Δυο φύλλα έρημα τα χείλη μου τη νύχτα ο άγγελος της μοναξιάς με τολμηρά ενδύματα.
Πουλιά του Απριλίου χαρούμενα εποχή εχθρική ώς το μυρωμένο βράδυ ώς μέσα στα μεσάνυχτα. Βγάλε ψυχή μου τραγούδι να πολεμήσω την Άνοιξη. Ξένος είμαι στο σπίτι μου ξένος στους δρόμους με λένε Γιάννη δεν έχω τίποτα δικό μου.
Γιάννης Ρίτσος
Απρίλης: Άνοιξη! Δυο σταγόνες θάλασσα τα μάτια σου.
Μια καρδερίνα ανεβοκατεβαίνει σ’ έναν ξύλινο σταυρό.”
“… Ένα καροτσάκι
τέσσερις Απρίληδες το σέρνουν
στο στρατί – στρατί του γαλαξία,
τέσσερις Απρίληδες με σέρνουν
μες στον ουρανό».
Κική Δημουλά
Οι λυπημένες φράσεις
«…Να είχαμε μιαν άνοιξη./ Μη γελάς.
Με πράγματα που δεν υπάρχουν μη γελάς.
Ας λένε τα πουλιά και οι μυρωδιές στα πλάγια
πως είναι Απρίλης.
Το λένε τα πουλιά κι οι έρωτες των άλλων.
Εμένα μ’ εξαπατούν οι θεοί/ κάθε που αλλάζει ο καιρός
κάθε που δεν αλλάζει./ Μη γελάς.
Έαρ δε γίνεται/ με ρίμες/ ήλιοι- Απρίλιοι
ήλιοι- Απρίλιοι,/ ομοικατάληκτες στιγμές,
χρόνος χρωμάτων,/ στρέμματα φωτός,
χαμομηλιών ανυπομονησία να μυρίσω…
Αχ, οι λυπημένες φράσεις, οι λυπημένες λέξεις
στους δρόμους τους εμπορικούς
τις Κυριακές τις ανοιξιάτικες».
Ο. Ελύτης – Το ημερολόγιο ενός αθέατου Απρίλη
(απόσπασμα)
Ολοένα σφύριζε ο αέρας κι ολοένα σκοτείνιαζε
Κι ολοένα έφτανε η μακρινή φωνή στ’ αυτιά μου:
«μια ζωή ολόκληρη»… «μια ζωή ολόκληρη…»….
Άραγες να ‘ναι η μοναξιά σ’ όλους του κόσμους ίδια;
Ολοένα σφύριζε ο αέρας κι ολοένα σκοτείνιαζε
Κι ολοένα έφτανε η μακρινή φωνή στ’ αυτιά μου:
«μια ζωή ολόκληρη»… «μια ζωή ολόκληρη…»….
Στον αντικρινό τοίχο οι σκιές των δέντρων παίζουν κινηματογράφο.
Κάπου, φαίνεται, θα διασκεδάζουν
Μόλο που δεν υπάρχουν διόλου σπίτια ή άνθρωποι
Ακούω κιθάρες κι άλλα γέλια που δεν είναι σιμά
Μπορεί και μακριά πολύ μέσα στων ουρανών τα αποκαϊδια
Την Ανδρομέδα, την Άρκτο ή την Παρθένο…
Άραγες να ‘ναι η μοναξιά σ’ όλους του κόσμους ίδια;»
Κ. Καρυωτάκης
Μέρα τ’ Απρίλη
γεμάτη θάμπος
γελούσε ο κάμπος
με το τριφύλλι.
Ως την εφίλει
το πρωινό θάμπος,
η φύση σάμπως
γλυκά να ομίλει.
Εκελαδούσαν
πουλιά πετώντας
όλο πιο πάνω.
Τ’ άνθη ευωδούσαν.
Κι είπε απορώντας:
“Πώς να πεθάνω;”
Διαβάστε περισσότερες λογοτεχνικές ιστορίες παρακάτω:
- Γιωσαφάτ: «Οι περισσότεροι μεγαλώνουμε με μαμάδες που δεν…»
- Φρόυντ: «Αν ένας άνθρωπος υπήρξε το αγαπημένο παιδί της μητέρας του, διατηρεί…»
- 7 σπουδαία αποφθέγματα από τη Μάρω Βαμβουνάκη: «Ένα παιδί που αισθάνεται ότι η μητέρα και ο πατέρας…»
- Μίλαν Κούντερα: «Η πηγή του άγχους βρίσκεται στο…»
- Άλμπερτ Αϊνστάιν: «Ξέρω πώς είναι να βλέπεις τη μητέρα σου να περνά την αγωνία του…»
- «Η πιο τρομακτική εμπειρία στη ζωή ενός ανθρώπου είναι όταν…» – Όταν μας άγγιξε ο Ζακ Λακάν
- Ντοστογιέφσκι: «Το μυστήριο της ανθρώπινης ύπαρξης έγκειται στο να …»
- Χέμινγουεϊ: «Ο καλύτερος τρόπος για να μάθεις αν μπορείς να εμπιστευτείς κάποιον είναι να…»
