Λίγες μορφές της φιλοσοφίας στέκονται τόσο αποκλίνουσες όσο ο Φρίντριχ Νίτσε και ο Ιμμάνουελ Καντ.
Στον πυρήνα της διαφοράς τους βρίσκεται η αντίθετη άποψή τους για την ηθική, μια θεμελιώδη πτυχή της ανθρώπινης ύπαρξης. Ο Νίτσε, γνωστός για τη ριζοσπαστική κριτική του στις παραδοσιακές αξίες, παρουσιάζει μια προκλητική πρόκληση για τη δεοντολογική ηθική του Καντ.
Ο Νίτσε, ο εικονοκλάστης του 19ου αιώνα, απορρίπτει την έννοια των απόλυτων ηθικών αληθειών, υποστηρίζοντας αντίθετα μια προοπτική κατανόηση της ηθικής. Η αντίληψή του για την “ηθική του κυρίου” έναντι της “ηθικής του δούλου” στο “Περί της γενεαλογίας της ηθικής” έρχεται σε έντονη αντίθεση με τις καθολικές ηθικές επιταγές του Καντ. Ενώ ο Νίτσε εξυμνεί την κατάφαση της ζωής και τη θέληση για δύναμη, ο Καντ δίνει έμφαση στο καθήκον και τον ορθολογισμό ως θεμέλιο της ηθικής.
Η κατηγορική προσταγή του Καντ, ένας ηθικός νόμος που ισχύει καθολικά, έρχεται σε πλήρη αντίθεση με την έμφαση που δίνει ο Νίτσε στην ατομική βούληση και τη ρευστότητα των αξιών. Ενώ ο Καντ προσπαθεί να δημιουργήσει ένα αντικειμενικό πλαίσιο για την ηθική που βασίζεται στη λογική, ο Νίτσε αμφισβητεί την ίδια την ιδέα της αντικειμενικής ηθικής, υποστηρίζοντας ότι οι αξίες εξαρτώνται από τις ατομικές προοπτικές και τις κοινωνικές κατασκευές.
Η διερεύνηση των αποχρώσεων των φιλοσοφικών τους θέσεων αποκαλύπτει όχι μόνο τις διαφορές τους, αλλά ρίχνει επίσης φως στην πολυπλοκότητα της ηθικής φιλοσοφίας. Ενώ ο Καντ θέτει τις βάσεις για μια ορθολογική προσέγγιση της ηθικής, η κριτική του Νίτσε προτρέπει σε μια επαναξιολόγηση των παραδοσιακών ηθικών πλαισίων, καλώντας μας να αντιμετωπίσουμε την εγγενή υποκειμενικότητα των ηθικών αξιών.
Πλάτωνας: 30 βήματα για να υιοθετήσετε τη φιλοσοφία του – Ολοκληρωμένος οδηγός
