Η απαγόρευση του Αριστοτέλη και του Σαίξπηρ στην Κίνα έχει τις ρίζες της στην προσπάθεια του κομμουνιστικού κόμματος να να καταστείλει τυχόν αντιδράσεις προς την κυβέρνηση και να διαμορφώσει το ιδεολογικό τοπίο χώρας με πλήρη καταστολή.
Στις 11 Φεβρουαρίου 1978, το ολοκληρωτικό καθεστώς της κομμουνιστικής Κίνας αφαίρεσε τους περιορισμούς στα συγγράμματα του Αριστοτέλη, του Ουίλιαμ Σαίξπηρ και του Καρόλου Ντίκενς. Η άρση της λογοκρισίας όχι μόνο σηματοδότησε το τέλος μιας εποχής, αλλά και υπαινίχθηκε επερχόμενες σημαντικές μεταρρυθμίσεις.
Με πρωτοβουλία του Μάο Τσε Τουνγκ, η Πολιτιστική Επανάσταση ξεκίνησε το 1966 με στόχο την αναζωογόνηση του κομμουνιστικού επαναστατικού πνεύματος στην κινεζική κοινωνία. Στο πλαίσιο αυτής της προσπάθειας, με φασίζουσες πρακτικές απαγορεύτηκαν τα πολιτιστικά έργα που δεν είχαν το απαιτούμενο ιδεολογικό περιεχόμενο και φυσικά δυτικές καταβολές. Το διάβασμά τους θεωρείτο από το κόμμα ως «έγκλημα κατά της πατρίδας».
Τον Οκτώβριο του 1976, η Πολιτιστική Επανάσταση κηρύχθηκε επίσημα λήξασα. Η επακόλουθη ανακοίνωση της άρσης της απαγόρευσης των έργων του Ουίλιαμ Σαίξπηρ, του Καρόλου Ντίκενς και του Αριστοτέλη αποτέλεσε αφορμή για την Κίνα να γνωρίσει ξανά τον δυτικό πολιτισμό.
Αριστοτέλης: Κορυφαίος κινέζος ακαδημαϊκός αμφισβητεί την ύπαρξη του Έλληνα φιλοσόφου
Οι «μεγάλες πένες» διαμορφώνουν «μεγάλους» ανθρώπους
Τόσο ο Αριστοτέλης όσο και ο Σαίξπηρ, αν και προέρχονται από διαφορετικά ιστορικά και πολιτισμικά πλαίσια, είχαν βαθύτατο αντίκτυπο στη διαμόρφωση της ανθρώπινης σκέψης και κατανόησης. Τα έργα του Αριστοτέλη, του αρχαίου Έλληνα φιλοσόφου, υπήρξαν θεμελιώδη για την ανάπτυξη της δυτικής φιλοσοφίας, ενώ τα έργα του Σαίξπηρ θεωρούνται αριστουργήματα που εξερευνούν την πολυπλοκότητα του ανθρώπινου ψυχισμού.
Ωστόσο, η απόφαση της κινεζικής κυβέρνησης να περιορίσει την πρόσβαση σε αυτά τα έργα αντανακλά μια σύγκρουση ιδεολογιών. Τα γραπτά του Αριστοτέλη, με την έμφαση που δίνουν στην ατομική ελευθερία και την ορθολογική έρευνα, μπορεί να θεωρούνταν ασύμβατα με ορισμένες πτυχές του οράματος της κινεζικής κυβέρνησης για μια αρμονική κοινωνία που καθοδηγείται από τις αξίες του Κομμουνισμού. Ομοίως, η εξερεύνηση του Σαίξπηρ για τη δυναμική της εξουσίας, την πολιτική ίντριγκα και μπορεί να θεωρηθεί ως πρόκληση για τον αφηγηματικό έλεγχο του κράτους.
Ντμίτρι Σοστακόβιτς: Μια συμφωνία ανθεκτικότητας εν μέσω σοβιετικής καταπίεσης
Η πολιτιστική διατήρηση φέρνει την καταστολή
Η κινεζική κυβέρνηση υποστήριζε ότι η απαγόρευση του Αριστοτέλη και του Σαίξπηρ ήταν απαραίτητη για τη διατήρηση και την προώθηση του παραδοσιακού κινεζικού πολιτισμού. Περιορίζοντας την πρόσβαση σε ξένες επιρροές, οι αξιωματούχοι πίστευαν ότι μπορούν να διαφυλάξουν την πολιτιστική ταυτότητα του έθνους και να το προστατεύσουν από αυτό που θεωρούν ως επιβλαβείς εξωγενείς ιδεολογίες.
Διαβάστε περισσότερα παρακάτω:
10 βιβλία αντιμέτωπα με την απαγόρευση στην Ελλάδα
Βοστώνη 1659: Όταν η ευχή «Καλά Χριστούγεννα» ήταν τιμωρητέα
Τα ερωτικά, τολμηρά και απαγορευμένα ποιήματα του Μπωντλαίρ
10 σοφά αποφθέγματα του Ιπποκράτη για την ισορροπία του νου
Κρίστοφερ Μάρλοου: 17 αποφθέγματα από το «κακό» παιδί της αγγλικής Αναγέννησης
Φωτογραφία εξωφύλλου:Illustration: Lau Ka-kuen
