Τί εννούσε η Κάρσον με το παρακάτω απόσπασμα; Πόσα μυστικά κάθονται στα σκοτεινά;
Το απόσπασμα της Κάρσον αντανακλά μια βαθιά εξερεύνηση της φύσης της αγάπης, παρουσιάζοντάς την ως μια παράδοξη εμπειρία. Η αγάπη, σύμφωνα με την Κάρσον, κρύβει μέσα της τόσο την υπόσχεση της απόλυτης απόλαυσης όσο και την εμπειρία του πόνου. Αυτός ο πόνος πηγάζει από την απουσία του αγαπημένου, η οποία διαιωνίζει την επιθυμία και διατηρεί τη φλόγα της αγάπης ζωντανή.
Η Κάρσον προτείνει ότι η αγάπη είναι εγγενώς ένας αγώνας – μάταιος, επειδή κατευθύνεται προς κάτι που είναι εγγενώς απόν. Αυτή η απουσία διατηρεί την επιθυμία ζωντανή, και έτσι ο πόνος γίνεται αναπόσπαστο μέρος της εμπειρίας του έρωτα. Ο εραστής επιθυμεί τον άλλον, αλλά η Καρσον υποστηρίζει ότι ο άλλος είναι απλώς ένα όχημα μέσω του οποίου η αγάπη αποκαλύπτει μια άγνωστη προηγουμένως πτυχή του εαυτού.
Τι εννούσε ο Εμίλ Ζολά; «Τελικά, δεν αγαπάμε πολύ παρά μόνο τις γυναίκες που δεν είχαμε»
Το απόσπασμα της Αν Κάρσον, Έρως ο γλυκόπικρος, εκδόσεις Δώμα.
Ο έρωτας είναι ένα παράδοξο.
Κρύβει μια υπόσχεση απόλυτης ηδονής.
Όμως βιώνεται σαν πόνος.
Τον πόνο τον προκαλεί η απουσία.
«Υπάρχει κανένας που να επιθύμησε ποτέ αυτό που δεν απουσιάζει; Κανένας. Σ’ αυτό οι Έλληνες ήταν ξεκάθαροι. Κι επινόησαν τον έρωτα για να το εκφράσουν».
Ο έρωτας είναι αγώνας.
Μα ο αγώνας αυτός είναι μάταιος.
Γιατί ο έρωτας είναι αναγκαστικά στραμμένος σε κάτι που απουσιάζει: με το που κατακτηθεί το ποθούμενο, η επιθυμία σβήνει.
Την επιθυμία την κρατά ζωντανή η απουσία.
Γι’ αυτό ο πόνος είναι αναγκαίο συστατικό του έρωτα.
Τι επιθυμεί ο ερωτευμένος; Τον άλλο, ή έτσι νομίζει.
Στην πραγματικότητα, ο άλλος είναι απλά ένα τέχνασμα που χρησιμοποιεί ο έρωτας για να φανερώσει στον ερωτευμένο έναν προηγουμένως άγνωστο εαυτό του.
Ο έρωτας είναι μια εμπειρία αυτογνωσίας.
Ο Ντίνος Χριστιανόπουλος γράφει για την υποκρισία της κοινωνίας – Ένα κείμενο ουσίας
