Πέτυχε η σεξουαλική απελευθέρωση στην κομμουνιστική Ρωσία;
Έναν χρόνο μετά την επικράτηση του Βλαντίμιρ Λένιν στη Ρωσία εφαρμόστηκε ο πρώτος οικογενειακός κώδικας, την σύνταξη του οποίου είχε αναλάβει η πασίγνωστη κομμουνίστρια, φεμινίστρια Αλεξάνδρα Κολλοντάι.
Η Αλεξάνδρα ήθελε να εφαρμόσει ένα σύνολο ιδεών, όπως την κατάργηση του «δουλικού γάμου» και την εφαρμογή της ελεύθερης σχέσης σε μια αταξική κοινωνία. Με αυτό τον τρόπο, καθιερώθηκε ο πολιτικός γάμος και το πολιτικό διαζύγιο. Τα νόθα παιδιά απέκτησαν τα ίδια δικαιώματα με τα νόμιμα παιδιά, κάθε αίτηση διαζυγίου γινόταν δεκτή και η ανακοίνωση στον ενδιαφερόμενο γινόταν σε διάστημα 7 ημερών μέσω ταχυδρομείου. Νομιμοποιήθηκαν οι αμβλώσεις και όσοι συμβίωναν είχαν τα ίδια δικαιώματα με αυτούς που ήταν παντρεμένοι.
Αν και τα παραπάνω μοιάζουν προοδευτικά και ιδανικά για μια κοινωνία που προτάσσει την ελευθερία και στέκεται ως αρωγός στα γυναικεία δικαιώματα, επί του πρακτέου εκθεμελίωσαν τη Ρωσική κοινωνία, οδηγώντας την στο άρμα του συντηρητισμού, άρμα αναπόφευκτο, για κάθε κοινωνία που μπερδεύει το χάος με την ελευθερία.[irp]
Η εφαρμογή των παραπάνω μέτρων δεν έφεραν τα αναμενόμενα αποτελέσματα, καθώς σύμφωνα με την εφημερίδα του κομμουνιστικού κόμματος Pravda (ρωσικά: Правда), οι νεαροί Ρώσοι είχαν εφήμερες σχέσεις σε ποσοστό 86%, ενώ το 62% δε θυμόταν το όνομα του ερωτικού συντρόφου του. Στη Μόσχα το 1924, είχαν 55.000 γεννήσεις και 155.000 αμβλώσεις, ενώ στο Λένινγκραντ από το 1922 έως το 1928, τρεις στους τέσσερις γάμους κατέληγαν σε διαζύγιο.
Επίσης, πρέπει να επισημανθεί ότι το 92% των αιτούντων διαζυγίου ήταν άντρες, οι όποιοι βρήκαν καταφύγιο στον «φεμινιστικό» νόμο της Κολλοντάι και εγκατέλειπαν τις εγκύους συντρόφους τους. Οι άντρες σύντροφοι αιτούνταν διαζύγιο και η διαδικασία ολοκληρωνόταν σε σύντομο χρονικό διάστημα, έτσι, οι γυναίκες επιχειρούσαν να λάβουν διατροφή από τον σύζυγο, όμως αυτό δεν ήταν εφικτό καθώς ο καινούριος κώδικας δε θεωρούσε τον άντρα πατέρα κατά τεκμήριο.
Ως αποτέλεσμα, οι γυναίκες μεγάλωναν τα παιδιά τους αντιμέτωπες με την απόλυτη ένδεια, χωρίς καμία βοήθεια και πολλές εξ αυτών οδηγούνταν στην πορνεία. Το 1924, καταγράφηκαν από τη ρωσική κυβέρνηση και Ρώσους δημοσιογράφους 30.000 πόρνες στη Μόσχα και 30.000 στην Πετρούπολη.
Ο Λένιν είχε δηλώσει ότι «Η σεξουαλική πράξη δεν είναι σαν να πίνεις ένα ποτήρι νερό», επιδιώκοντας να πείσει τους νέους να σταματήσουν την αλόγιστη σεξουαλική δραστηριότητα.
Η ρωσική κοινωνία θορυβείται και ιδίως τα χαμηλά κοινωνικά στρώματα, όπως οι αγρότες, απαιτούν την αλλαγή των υπαρχόντων νόμων. Η Ρωσία, έπειτα από μια δεκαετία αποτυχημένης εφαρμογής των φεμινιστικών νόμων και μη δυνάμενη να φέρει τα υποσχεθέντα αποτελέσματα, αλλάζει πορεία και βαφτίζεται ξανά στη μήτρα του ακραίου συντηρητισμού. Με προοδευτικότητα περιορίζει τις αμβλώσεις, όμως αυτές συνεχίζονται να γίνονται παράνομα.
Το 1936, εφαρμόζεται ο καινούριος οικογενειακός κώδικας του Ιωσήφ Στάλιν, ο οποίος θα μπορούσε άνετα να κοσμεί ένα συντηρητικό δοκίμιο κάποιου ακροδεξιού πολιτικού και θα ακύρωνε κάθε σύγχρονο αφήγημα δεξιών και αριστερών παρατάξεων περί ασυδοσίας και αναρχίας του κομμουνιστικού μορφώματος.
Ο καινούριος κώδικας δημιουργήθηκε από τον Ζάγκλιντ (γνωστός μαρξιστής και ιδρυτής της εταιρείας μαρξιστών ψυχονευρολόγων). Οι δηλώσεις του προκαλούν τον σύγχρονο κόσμο και σίγουρα τη σύγχρονη ψυχονευρολογία.
Η σεξουαλική δραστηριότητα είναι στοιχείο του κεφαλαίου, της ταξικής ενέργειας, για αυτό πρέπει να επενδύεται προσεκτικά σε ταξικούς αντικειμενικούς στόχους και όχι να κατασπαταλιέται σε τυχαίες συναντήσεις.
-Ζάγκλιντ
(«Ω σύντροφοι, τεκνοποιήστε εις χώμα χλοερό και ερυθρόμορφους πολίτες γεμίστε τον κόκκινο στρατό» θα έγραφε με λυρικό και περιπαιχτικό τρόπο κάποιος άγνωστος αντιφρονούντας ποιητής της εποχής)
Ο νέος οικογενειακός κώδικας περιελάμβανε τα εξής :
Tη δύσκολη λύση του γάμου. (Η οποία, για να επιτευχθεί, θα έπρεπε να περάσεις μέσα από μια απύθμενη άβυσσο).
Απαγορεύτηκαν δια ροπάλου οι αμβλώσεις.
Απαγορεύτηκαν οι προγαμιαίες και εξωσυζυγικές σχέσεις.
Απαγορεύτηκαν οι διαστροφές (Ορμώμενη από τις πρακτικές του Στάλιν στα Γκούλαγκ, θα ρωτήσω με πεισματικό θράσος, τι να θεωρούσε ως διαστροφή το μυαλό του Στάλιν;)
Μέσα σε όλο αυτό το νέο συντηρητικό κλίμα θεοποιήθηκε η πολύτεκνη οικογένεια και τα φεμινιστικά δικαιώματα όδευσαν προς μνήμα σκοτεινό και απρόσιτο.
Το ηθικό δίδαγμα αυτής της ιστορικής καταγραφής, μας δείχνει με κραυγαλέο τρόπο, το πώς η ανθρωπότητα μετατίθεται από το ένα άκρο της αναρχίας σε αυτό του συντηρητισμού, με αποτέλεσμα να μην μπορούμε να εφαρμόσουμε νόμους, για την ουσιαστική ελευθερία του ατόμου. Βλέπουμε ότι με αφορμή την εφαρμογή των δικαιωμάτων της γυναίκας εφαρμόστηκε ένα νομοσχέδιο χάος, όμως το χάος δεν είναι ελευθερία. Ο οικογενειακός κώδικας έπληξε τα δικαιώματα της γυναίκας ενώ είχε ως πρόσταγμα να τη σώσει, έπειτα όταν τα μέτρα απέτυχαν, έπρεπε να διορθωθούν τα σημεία που η Αλεξάνδρα έκανε λάθη δημοτικού. Αντί αυτού προτιμήθηκε ένα άλμα προς τον ακραίο συντηρητισμό ως σωτηρία από την εξαλλοσύνη.
Εμείς, σήμερα, θα ήταν θεμιτό να μην επαναλαμβάνουμε τα ίδια λάθη που έγιναν προ εκατονταετίας και, αντί να διαλέγουμε ανάμεσα στην εξαλλοσύνη και τον ακραίο συντηρητισμό, να λαμβάνουμε αποφάσεις που θα είναι εφαρμόσιμες εκατέρωθεν. Αγαπητοί μου αναγνώστες, δυστυχώς δεν είναι ακόμη αντιληπτό, ότι όλες οι ομάδες που προτείνουν το χάος ως λύση των σημερινών προβλημάτων μας αποσκοπούν, ηθελημένα ή μη, στην ακραία συντηρικοποίηση της κοινωνίας, γνωρίζοντας τις κοινωνικές αντιδράσεις απέναντι σε αυτές τις πρακτικές.
Εν κατακλείδι, το παρόν άρθρο δεν έχει ως σκοπό την προσβολή της μνήμης των πρωταγωνιστών της, αλλά να καταδείξει το προφανές, το ότι δεν μπορεί να δημιουργείται ένας νόμος με γνώμονα τα πιστεύω του νομοθέτη, αλλά με γνώμονα την προσαρμογή του στην εκάστοτε κοινωνία. Η Αλεξάνδρα Κολλοντάι, επηρεασμένη από τα πιστεύω της, δεν αντιλήφθηκε ότι τα συγκεκριμένα μέτρα θα φέρουν το χάος, θεωρώντας πως ζει σε έναν ουτοπικό κόσμο, σε αυτό το σημείο έγινε επικίνδυνη ακόμη και για τις γυναίκες που ήθελε να προστατεύσει, όπως είδαμε παραπάνω.
Ενδεχομένως να μην είναι ορθό να ταυτιζόμαστε, αλλά να συμπεραίνουμε ως πολίτες, όντας σκεπτικοί σε όλες τις διαφημιζόμενες λύσεις οργανώσεων και… μέσων μαζικών ενημερώσεων. Το ότι κάποιοι πιστεύουν σε έναν καλύτερο κόσμο δεν προϋποθέτει και δεν αποδεικνύει ότι μπορούν να τον δημιουργήσουν. Να αφήσουμε τον χρόνο να ετοιμάσει τις κατάλληλες συνθήκες, ώστε να ευδοκιμήσουν οι νομικές αποφάσεις. Η βιαστική ψήφιση νομοσχεδίων, χωρίς να λαμβάνεται υπόψιν η ψυχοσύνθεση και η κουλτούρα της πλειοψηφίας, γίνεται προς χάριν εντυπωσιασμού και όχι ουσίας. Όταν οι πολίτες είναι έτοιμοι να δεχθούν την αλλαγή σε κοινωνικό επίπεδο, τότε θα τελεσφορήσει ο νόμος και θα προσαποκτήσει μακρόπνοο χαρακτήρα και ουσιαστική εφαρμογή.
Δείτε επίσης:
Κείμενο: Αγγέλικα Αγόρα (Lavart)
Πηγές φωτογραφιών: 1, 2
Πηγές κειμένου: 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8
Βιβλιογραφία:
- 1917: La Russie en révolution by Nicolas Werth
- ΜΙΑ ΣΤΑΓΟΝΑ ΙΣΤΟΡΙΑ (ΠΡΩΤΟΣ ΤΟΜΟΣ) ΑΓΓΕΛΙΚΕΣ ΚΑΙ ΣΑΤΑΝΙΚΕΣ ΜΟΡΦΕΣ ΣΤΟ ΤΙΜΟΝΙ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΙΝΩΝ ΠΛΗΘΥΣΜΩΝ, Δημήτρης Καμπουράκης
- Young Heroes of the Soviet Union: A Memoir and a Reckoning, Alex Halberstadt
