Αιδοίο

Αιδοίο: Η καταγωγή της «ιερής λέξης» και το μοναδικό της μεγαλείο

Πώς φτάσαμε στη λέξη «αιδοίο» και τι αποκαλύπτει για τη γλώσσα, τον πολιτισμό και την κοινωνία;

Εδώ και αιώνες, οι άνθρωποι επιλέγουν διάφορες ονομασίες, οι περισσότερες από τις οποίες είναι πιο συνηθισμένες και ναι η καθεμία φέρει τη δική της απόχρωση και το δικό της πολιτισμικό βάρος.

Καθώς εμβαθύνουμε στην ιστορία της λέξης «αιδοίο», θα εξερευνήσουμε πώς η γλώσσα διαμορφώνει τις αντιλήψεις μας, φέρνοντας στο φως τους πολλούς τρόπους με τους οποίους οι άνθρωποι προσπάθησαν να μιλήσουν για το γυναικείο σώμα σε όλη την ιστορία.

Οι σημερινές κοινές εκφράσεις για το γυναικείο γεννητικό όργανο  διαφέρουν από τον αρχικό προσδιορισμό που είχαν προσδώσει οι αρχαίοι κι αυτό δεν είναι μόνο μια γλωσσική εξέλιξη αλλά και μια καθολική αλλαγή της κουλτούρας που φέρει η κάθε εποχή.
(Αξίζει κάθε λέξη, διαβάστε ολόκληρο το άρθρο παρακάτω)

Οριάνα Φαλάτσι: Αν μια μέρα φωνάξεις «Γιατί με έφερες στον κόσμο» θα σου απαντήσω…»

Από που προέρχεται λοιπόν η λέξη αιδοίο;

Από το ρήμα ​αἰδέομαι – οῦμαι που σημαίνει σέβομαι, υπολήπτομαι προέκυψε το επίθετο ο αΐδιος, του αΐδιου, το αΐδιο.

Ο αΐδιος είναι ο αξιοσέβαστος. Το ουδέτερο του επιθέτου επιλέχθηκε για να σημάνει το γεννητικό όργανο της γυναίκας το αιδοίο, το οποίο είναι το σεβαστό, το ιερό σημείο από που προέρχεται η ζωή.

Κι αφού μάθαμε την καταγωγή της λέξης ας θυμηθούμε και μερικά ποιήματα που ασχολούνται με το συγκεκριμένο σημείο του γυναικείου σώματος, που τόσο έχει λατρευτεί μέσα στους αιώνες.

Τάσος Λειβαδίτης 

…Δεν είμαστε πια ποιητές/ παρά μονάχα σύντροφοι/ με μεγάλες πληγές και πιο μεγάλα όνειρα.

..Ω Ποίηση εσύ, ελάχιστε,/ θνητέ σπόρε/ του αιώνιου χρόνου.

…κι η πιο μικρή ρωγμή γίνεται ένα τρυφερό, διψασμένο/ αιδοίο να σε δεχτεί/ για να γεννηθεί το μέλι κι ο έρωτας/ κι η ποίηση κι η αυριανή ευτυχία.

…μεγάλα σαρκοφάγα αισθήματα/ που μου μάσησαν τα πλεμόνια, το συκώτι,/ την καρδιά,/ κι ύστερα φτύσαν πάνω στο χαρτί/ μερικά απομεινάρια/ λέξεων.

…και ποίημα εσύ αυριανό, όχι με λέξεις,/ μα με ανυπόκριτα κι αμάραντα ερωτικά κρεβάτια/ και φεγγερά μεγαλόφωνα μάτια/ μουγκών.

…Και το πρωί επέστρεφε μόνος κι εξαντλημένος κι ώριμος/ κομίζοντας, σα μια καινούργια αγνότητα, το νέο αμαρτωλό του/ ποίημα.

…κι αυτούς τους λίγους στίχους χρειάστηκε ένα ολόκληρο/ θησαυροφυλάκιο πόνου, για να τους αποσπάσω…

…H ποίηση – ένας τρόπος/ για να πεθαίνεις όλο και πιο δύσκολα κάθε μέρα…

…Πανάρχαιο, σκοτεινό παιχνίδι, όπου ο ποιητής ξέρει να χάνει/ με μιαν απρόβλεπτη κίνηση.

…και πεθαίνουμε, τέλος, άγνωστοι/ στην πιο σκοτεινή γωνιά του ποιήματος.

… σαν τον ποιητή/ που του αρκεί λίγος ύπνος/ για να ξαναγίνει αθώος

… ή όπως αυτοί που οι εφημερίδες τους γράφουν συνήθως στους εξαφανισθέντες – και περιπλανιούνται μες στ’ άγραφα ποιήματα των ποιητών που πέθαναν νωρίς.

… ώσπου η σελήνη έγερνε πάνω στο λόφο, αιμόφυρτη – σαν τον ποιητή πάνω σ’ αυτό το πεπαλαιωμένο αλφάβητο.

… αγαθοεργίες βιαστικές σαν εγκλήματα, τα φτωχά επαγγέλματα είναι επικερδή για τους ποιητές…

… όπως η ποίηση που είναι ένα αίνιγμα από συνηθισμένα λόγια.

…σαν τη μουσική που αναζητάει στο άπειρο αυτό που η ποίηση αποσιωπά εδώ στη γη.

…Εδώ, εντός παρενθέσεως, θα ήθελα να σας κάνω γνωστό πως οι άθλιοι μου σκότωσαν τόσες σελίδες…

…Κάθε στιγμή κινδυνεύουμε, αλλά κανείς – όπως οι λέξεις μόλις τελειώσει το ποίημα.

Κώστας Βάρναλης – Τα μουνάκια

Μουνάκια φλογισμένα σαν τα ρόδα

Σαν του νεοφούρνιστου ψωμιού τη θραψερή ζεστοβολιά

Μες τα τρεμόπαχα μεριά σας

που ονειρεύεστε νυχτιές οργιακές

Παρθενικά μουνάκια!

αργοσαλεύουν τα χειλάκια

τα χνουδωτά!

Σαν γαρούφαλλων ανεμόσειστα φυλλάκια

Σαν στοματάκια διψασμένα

από ποια δίψα;

Και κάπου-κάπου αργοκυλά

στων διακαμένων σας χειλιών την άκρη

της βαρβατίλας καβλομύρισ11το ένα δάκρυ!

Διαβάστε περισσότερα για τις όμορφες ιστορίες των λέξεων

Μοιράσου το

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΗ

YelloWizard.gr
YelloWizard.gr
YelloWizard.gr