Έρμαν Έσσε: «Όλοι μας ως το τέλος της ζωής μας κουβαλάμε τα υπολείμματα της γέννησής μας»

Ο Έρμαν Έσσε κατέγραψε πως όλοι φέρουμε το βάρος του παρελθόντος. Ιδού, μια κοινή παρατήρηση των μεγάλων πνευμάτων που πέρασαν από τον κόσμο.

Η ρομαντική διάθεση του Έσσε που γειτνίασε με την ποίηση του Γκαίτε, επικεντρώθηκε στην υπαρξιακή θρησκευτική προβληματική του ανθρώπου, όχι τυχαία, καθώς ο πατέρας του ήταν ιεραπόστολος και ο παππούς του γνωστός ινδολόγος και ιεραπόστολος. Μεγαλώνοντας μέσα σ΄ ένα προτεσταντικό περιβάλλον παρατήρησε από μικρή ηλικία τη σχέση του ανθρώπου με το ιερό και την ύπαρξή του, χαρίζοντάς μας μοναδικά λογοτεχνικά έργα.

Σου προτείνουμε να ξεκινήσεις να μελετάς τα έργα τους όπως ο Ντέμιαν, η Σιντάρτα και ο λύκος της στέππας.

Γιατί το βιβλίο «Ντέμιαν» του Έρμαν Έσσε θα έπρεπε να διδάσκεται στο σχολείο;

Ας μελετήσουμε ένα απόσπασμα από τον «Ντεμιάν» του Έρμαν Έσσε

Γιωσαφάτ: «Τα προβλήματα της πρώτης μας σχέσης με τη μητέρα δημιουργούν και τους προβληματικούς έρωτες»

«Κανείς ποτέ δεν υπήρξε ολότελα ο εαυτός του, ωστόσο ο καθένας αγωνίζεται να το πετύχει, και ο κουτός και ο ευφυής, όσο καλύτερα μπορεί.

Όλοι μας ως το τέλος της ζωής μας κουβαλάμε τα υπολείμματα της γέννησής μας, τις μεμβράνες και το κέλυφος ενός αρχέγονου κόσμου.

Πολλοί δεν καταφέρνουν να γίνουν ποτέ άνθρωποι.

Παραμένουν βάτραχοι, σαύρες, μυρμήγκια. Πολλοί είναι άνθρωποι από τη μέση και πάνω και ψάρια από τη μέση και κάτω.

Ο καθένας, ωστόσο, αντιπροσωπεύει μια προσπάθεια της φύσης να δημιουργήσει μια ανθρώπινη ύπαρξη.

Οι ρίζες μας είναι κοινές.

Όλοι προερχόμαστε από την ίδια μήτρα.

Το κάθε άτομο ξεπετιέται από την ίδια άβυσσο, αγωνίζεται να πετύχει τον σκοπό του. Καταλαβαίνουμε ο ένας τον άλλο, μα κάθε άνθρωπος μπορεί να εξηγήσει μόνο τον εαυτό του.»