Η υποδοχή των πρίκουελ της τριλογίας του «Άρχοντα των Δαχτυλιδιών» σε σκηνοθεσία Πίτερ Τζάκσον ήταν ποικίλη από όταν κυκλοφόρησαν. Αυτές οι ταινίες παρουσίασαν μια πληθώρα νέων χαρακτήρων, όπως οι δεκατρείς νάνοι που συνόδευαν τον Θόριν Δρύασπις.
Ο Άρχοντας των Δαχτυλιδιών: Πώς επηρέασε η μοίρα του Μίρκγουντ τον Θράντουϊλ και το βασίλειό του;
Ενώ πολλοί από αυτούς τους χαρακτήρες προσαρμόστηκαν απευθείας από το αρχικό υλικό, εισήχθησαν και πρόσθετοι για να καλύψουν τον εκτεταμένο χρόνο εκτέλεσης που απαιτείται για τρεις ταινίες μεγάλου μήκους.
Ανάμεσα στους νέους χαρακτήρες, υπήρχαν τόσο πρωταγωνιστές όσο και ανταγωνιστές, καθώς και άτομα που κατέλαβαν ηθικά διφορούμενες θέσεις. Μερικοί χαρακτήρες, όπως ο Λέγκολας και ο Ράνταγκαστ, δανείστηκαν από άλλα σκέλη των λογοτεχνικών έργων του Tolkien, ενώ άλλοι, όπως ο Alfrid Lickspittle, ήταν εντελώς πρωτότυπες δημιουργίες που εξυπηρετούσαν την επέκταση της αφήγησης στην τριλογία του Τζάκσον.
Άλφριντ
Ο Alfrid Lickspittle είναι ένας χαρακτήρας που δημιουργήθηκε αποκλειστικά για τις κινηματογραφικές προσαρμογές του Πίτερ Τζάκσον, χωρίς να αναφέρεται σε κανένα από τα έργα του Τόλκιν. Στις ταινίες, ο Alfrid εμφανίζεται ως υπηρέτης και σύμβουλος του Master of Laketown. Έρχεται σε αντίθεση με τον Bard the Bowman, θεωρώντας τον ως ταραχοποιό που αποτελεί απειλή για την εξουσία του Δασκάλου.
Παρά την πίστη του στον Δάσκαλο, ο Άλφριντ λαμβάνει λίγη ευγένεια σε αντάλλαγμα, όπως φαίνεται όταν τον διώχνουν από τη φορτηγίδα του Master κατά την προσπάθειά τους να ξεφύγουν από τον Σμάουγκ. Επιπλέον, ο χαρακτήρας απεικονίζεται ως δειλός, που φεύγει από τη Μάχη των Πέντε Στρατών με όσο χρυσό μπορεί να κουβαλήσει.
Τίλντα και Σίγκριντ
Η Sigrid και η Tilda, χαρακτήρες που εισήγαγε ο Πίτερ Τζάκσον στις δύο τελευταίες ταινίες της τριλογίας The Hobbit, είναι οι κόρες του Bard the Bowman. Η Sigrid, ούσα η μεγαλύτερη από τις δύο, αναλαμβάνει μεγαλύτερες ευθύνες για τα αδέρφια της, ειδικά μετά το θάνατο της μητέρας τους.
Κατά κύριο λόγο, η παρουσία τους χρησιμεύει στον εμπλουτισμό του χαρακτήρα του Μπαρντ, συμβάλλοντας στον διευρυμένο ρόλο του στις ταινίες καθώς αναδεικνύεται ως ο ήρωας του Λέικταουν. Η Σίγκριντ και η Τίλντα βοηθούν επίσης να δώσουν επιπλέον παρασκήνιο, υποστηρίζοντας τον Μπαρντ καθώς οδηγεί τους ανθρώπους του Λέικταουν προς τα εμπρός μετά τον θάνατο του Δασκάλου. Ωστόσο, ο αντίκτυπός τους στη γενική αφήγηση είναι σχετικά περιορισμένος.
Σάρουμαν
Ο Σάρουμαν εμφανίζεται ως ένας σημαντικός ανταγωνιστής στον Άρχοντα των Δαχτυλιδιών, αλλά κατά τη διάρκεια των γεγονότων του Χόμπιτ, δεν έχει ακόμη υποκύψει στην αποπλάνηση της εξουσίας. Ως αρχηγός της τάξης των μάγων, που περιλαμβάνει τον Γκάνταλφ, ο Σάρουμαν είναι ένα από τα πιο ισχυρά όντα στη Μέση Γη.
Αν και ο Σάρουμαν δεν είναι χαρακτήρας του αρχικού βιβλίου, οι ενέργειές του στις ταινίες αντλούνται από άλλες πτυχές των γραπτών του Τόλκιν. Σε αυτά τα έργα, ο Σάρουμαν συμμετέχει στο Λευκό Συμβούλιο, μαζί με τον Γκάνταλφ και τα επιδραστικά ξωτικά, για να αντιμετωπίσει την απειλή που θέτει ο Νεκρομάντης του Ντολ Γκουλντούρ. Οι ταινίες αξιοποιούν τις σκηνές του για να απεικονίσουν τα πρώτα στάδια της καταγωγής του, απεικονίζοντας πώς αρχίζει να χάνει τον πραγματικό του σκοπό στη Μέση Γη.
Λέγκολας
Ο Λέγκολας παίζει σημαντικό ρόλο στην τριλογία του Άρχοντα των Δαχτυλιδιών ως μέλος της Συντροφιάς, συνοδεύοντας τον Άραγκορν στην προσπάθειά τους να νικήσουν τον Σάουρον. Παρά το γεγονός ότι είναι γιος του Θράντουιλ και πρίγκιπας του Μίρκγουντ, δεν υπάρχει καμία αναφορά γι ‘αυτόν στο πρωτότυπο βιβλίο.
Οι ταινίες υποδηλώνουν ότι ο Λέγκολας μπορεί να ήταν παρών κατά τη διάρκεια των γεγονότων του Χόμπιτ, δυνητικά διασταυρούμενος με τους νάνους καθώς ταξίδευαν μέσω του Μίρκγουντ ή συμμετέχοντας στη Μάχη των Πέντε Στρατών. Ωστόσο, καμία από αυτές τις πληροφορίες δεν μεταφέρεται στη Συντροφιά και η συμπερίληψή του στις ταινίες χρησιμεύει κυρίως ως μέσο σύνδεσης των δύο τριλογιών.
Γκαλάντριελ
Η σημασία της Γκαλάντριελ στον Άρχοντα των Δαχτυλιδιών μπορεί εύκολα να υποτιμηθεί, αλλά οι συνεισφορές της, ιδιαίτερα τα δώρα που χαρίζει στην Συντροφιά, διαδραματίζουν κρίσιμο ρόλο στη διευκόλυνση της αναζήτησής τους. Ωστόσο, ο αντίκτυπός της στα γεγονότα της τριλογίας του Χόμπιτ είναι περιορισμένος και η παρουσία της χρησιμοποιείται κυρίως για να δώσει πρόσθετη ιστορία στον χαρακτήρα της.
Η υποπλοκή που περιλαμβάνει το Λευκό Συμβούλιο εξυπηρετεί τον σκοπό της σύνδεσης του Χόμπιτ με τον Άρχοντα των Δαχτυλιδιών, μετατρέποντάς τα ουσιαστικά σε μια συνεκτική σειρά έξι ταινιών. Αν και προσφέρει πληροφορίες για τον χαρακτήρα της Γκαλάντριελ και δείχνει την τρομερή δύναμή της, έχει επίσης ως αποτέλεσμα να αποσπά την προσοχή από τον Μπίλμπο και τους νάνους.
Μπέιν
Ο Μπέιν είναι το μόνο από τα τρία παιδιά του Μπαρντ που αναφέρονται στα γραπτά του Τόλκιν, διαδεχόμενος τελικά τον πατέρα του ως άρχοντας του Ντέιλ μετά το θάνατο του Μπαρντ. Δεν υπάρχει καμία αναφορά σε αυτόν στο Χόμπιτ και είναι πιθανό ότι γεννήθηκε μετά τη Μάχη των Πέντε Στρατών ή ήταν πολύ νέος για να συμμετάσχει σε αυτήν.
Παρόμοια με τις αδερφές του Σίγκριντ και Τίλντα, ο Μπέιν χρησιμεύει κυρίως για να συμπληρώσει τον χαρακτήρα του Μπαρντ , παρέχοντας υποστήριξη σε ενέργειες όπως η ήττα του Σμάουγκ και η μάχη των πέντε στρατών. Η εισαγωγή μιας οικογένειας για τον Μπαρντ όχι μόνο ενισχύει τον χαρακτήρα του, αλλά δημιουργεί επίσης ένα πιο προσωπικό κίνητρο για τη συμμετοχή του στις συγκρούσεις, συμβάλλοντας σε μια πιο ολοκληρωμένη απεικόνιση.
Σάουρον (Νεκρομάντης)
Ο Νεκρομάντης ήταν μια ενσάρκωση του Σάουρον που ζούσε στον ερειπωμένο πύργο του Dol Guldur. Η κακία που έκανε την ασθένεια να πλακώσει το Γκρίνγουντ, που πήρε το όνομα Μίρκγουντ, και προκαλώντας γιγάντιες αράχνες να μετακινηθούν στο δάσος.
Αν και ο Νεκρομάντης δεν εμφανίζεται στο μυθιστόρημα, τα γεγονότα που απεικονίζονται στις ταινίες συνέβησαν ταυτόχρονα με την αναζήτηση του Θόριν και ήταν ο λόγος που ο Γκάνταλφ άφησε τους νάνους πριν μπουν στο Μίρκγουντ, καθώς πήγε να ερευνήσει την ύπαρξη του Νεκρομάντη πριν ενωθεί με το Λευκό Συμβούλιο για να τον διώξει.
Τόριελ
Η Tauriel, ένας χαρακτήρας εντελώς πρωτότυπος για τις ταινίες, έλαβε μια ανάμεικτη ανταπόκριση από τους θαυμαστές. Όλες οι σκηνές της είναι προϊόν της κινηματογραφικής μεταφοράς, συμπεριλαμβανομένου του εισαγόμενου ερωτικού τριγώνου που περιλαμβάνει αυτήν, τον Λέγκολας και τον Κίλι. Κατά κύριο λόγο, αυτές οι σκηνές χρησιμεύουν για την παράταση της αφήγησης στη δεύτερη και την τρίτη ταινία.
Πολλές από τις στιγμές της Tauriel φαίνεται να λειτουργούν ως συμπληρωματικές, συμβάλλοντας ελάχιστα στη συνολική πλοκή, με αξιοσημείωτη εξαίρεση τον ρόλο της να σώσει τη ζωή του Kili αφού χτυπήθηκε από ένα δηλητηριασμένο βέλος. Ενώ η Tauriel μπορεί να μην έχει ουσιαστικό αντίκτυπο στην ιστορία, φέρνει έναν πιο παραδοσιακό χαρακτήρα ξωτικών στην αφήγηση – κάποιον γενναίο και ανιδιοτελή. Αυτό έρχεται σε αντίθεση με τις πιο σκοτεινές και κυνικές περσόνες που ενσαρκώνουν οι Θράντουιλ και Λέγκολας.
Ράνταγκαστ
Ο Radagast, ένας από τους πέντε Istari, ανήκει στην ίδια τάξη με τον Γκάνταλφ και τον Σάρουμαν. Στη Μέση Γη, η κύρια ευθύνη του είναι η προστασία της χλωρίδας και της πανίδας από την αυξανόμενη απειλή του Σάουρον. Στις ταινίες του Πίτερ Τζάκσον, ο Ράνταγκαστ ασπάζεται ολόψυχα αυτό το καθήκον, ζώντας σε αρμονία με τα ζώα υπό τη φροντίδα του.
Αν και γνήσιος χαρακτήρας από τα έργα του Τόλκιν, είχε μόνο μια σύντομη αναφορά στο Χόμπιτ κατά τη διάρκεια μιας συνομιλίας μεταξύ του Γκάνταλφ και του Μπιορν. Έχει περιορισμένη παρουσία σε άλλα γραπτά της Μέσης Γης. Στις ταινίες, ο πρωταρχικός ρόλος του είναι να βοηθήσει τον Γκάνταλφ στην αναζήτησή του να αποκαλύψει την ταυτότητα του Νεκρομάντη στο Dol Guldur.
‘Αζογκ
Ο Azog δημιουργήθηκε ειδικά ως ο κεντρικός ανταγωνιστής της τριλογίας, ένας ρόλος που δεν είχε ξεχωριστό αντίστοιχο στο αρχικό βιβλίο. Αν και ο Azog είναι δημιουργία του Tolkien, πέθανε πολύ πριν τα γεγονότα που απεικονίζονται στο The Hobbit και πολλές από τις σκηνές του στις ταινίες είχαν κατασκευαστεί. Η εισαγωγή του “Pale Orc” είχε ως στόχο να δημιουργήσει έναν τρομερό αντίπαλο για τον Thorin, εισάγοντας πρόσθετη ένταση που κορυφώθηκε στην τελική τους αντιπαράθεση και κατάρρευση.
Η απόφαση να ενσωματωθεί ο Azog είναι περίεργη, ειδικά λαμβάνοντας υπόψη την παρουσία του Bolg, ενός άλλου φοβερού Όρκ στην τριλογία, που εμφανίζεται στο βιβλίο και είναι ο γιος του Azog. Η επιλογή του Bolg θα μπορούσε να είχε ευθυγραμμίσει τις ταινίες πιο στενά με το αρχικό υλικό. Επιπλέον, ο Bolg έχει μια πιο απειλητική εμφάνιση, με το κεφάλι του να συγκρατείται από μεταλλικές πλάκες, καθιστώντας τον έναν δυνητικά πιο τρομακτικό αντίπαλο για τον Thorin.
«Το Χόμπιτ»: 10 αποφθεγματα απ’ την ομορφότερη ιστορία στον κόσμο (ΒΙΝΤΕΟ)
