Ο Άγγελος Χατζάς, ο σκηνοθέτης της παράστασης «ΔΟΚΤΩΡ ΓΚΛΑΣ» που παρουσιάζεται στο θέατρο Φούρνος γράφει στη Lavart με αφορμή την παράσταση.
O «Δόκτωρ Γκλάς»,θεωρείται πιά ένα απ’ τα κλασσικά αριστουργήματα της ευρωπαϊκής λογοτεχνίας, ίσως το πιο αγαπητό του Σέντερμπεργκ, μαζί με τη « Γερτρούδη».
Αυτό που εμένα με γοήτευσε, ως ηθοποιό καταρχήν, ήταν το ενδιαφέρον που είχαν οι βασικοί ήρωες. Ανάμεσα σε σκιές και σε ανθρώπους με σάρκα και οστά, ένα δίπολο με μεγάλο ενδιαφέρον για το θέατρο και σπουδαίο κίνητρο για να γίνει μια παράσταση.
Γενικά το έργο κινείται ανάμεσα στη σκιά και το φώς και πάντα υπάρχουν έξω απ’ το παράθυρο του Γκλάς, σκιές παράξενες που γλιστρούν μέσα στην πόλη. Μια ατμόσφαιρα μυστηρίου καλύπτει δεξιοτεχνικά την ιστορία, τι θα ζητήσει η Χέλγκα από τον Γκλάς, πόσο και πότε και αν θα την ερωτευτεί, πώς θα πέσει ο αποκρουστικός πάστορας στην παγίδα, αν ο νεαρός Ρέκε θα προδώσει τον έρωτά του.
Φυσικά υπάρχει ο φόνος. Ο βιασμός. Η ερωτική επιθυμία που θα σπάσει δεσμά πολλών χρόνων.
Η υποκρισία της Εκκλησίας. Η θέση της γυναίκας, η βία απέναντί της. Αστραφτερές σκέψεις απέναντι στη βλακεία και τη ρουτίνα της καθημερινότητας. Και όλα αυτά με ένα υπόγειο χιούμορ ,μια λεπτή ειρωνεία και την απαλότητα που έχουν οι σκιές όταν κινούνται.
Ξεκινήσαμε λοιπόν με την Αργυρώ Λογαρά, το Γιάννη Νικολάου και το Βλαδίμηρο Γιαννακάκο, ν’ αντιμετωπίζουμε αυτό το ονειρικό σύμπαν. Με πολλές αναγνώσεις προσπαθήσαμε να φτιάξουμε ένα βασικό ιστό για το πώς απευθύνονται και διασταυρώνονται οι σκέψεις των ηρώων, πώς αποδίδεται ο λόγος.
Στη συνέχεια τους σωματικούς άξονες ,τις σωματικές διαδρομές και συναντήσεις. Τη διασταύρωση ονειρικού και πραγματικού. Ο Αλέξανδρος Κομπόγιωργας απέδωσε εικαστικά τις ατμόσφαιρες σε λευκό και μαύρο. Κάποιες απαλές αποχρώσεις σβήνουν μέσα στην ατμόσφαιρα του αφύσικα ζεστού καλοκαιριού της Στοκχόλμης.
Ο Βασίλης Χρηστακέας στη μουσική θα δώσει το δικό του τόνο μυστηρίου, αλλά και την τρέλλα των ονείρων .Φυσικά την αγωνία του φόνου. Υπάρχει η διαδρομή που θα κάνει ο Γκλάς μέχρι να αποφασίσει την πράξη ,οι υπόλοιποι ν΄ ασφυκτιούν στους δικούς τους πόθους.
Ο ερωτισμός είναι διάχυτος και παντού και ένα μεγάλο στοίχημα για μας. Η ερωτική επιθυμία είναι βασικό θέμα του έργου, ο Σέντερμπεργκ θα σταθεί με τόλμη απέναντί της ,κόντρα στην εποχή του, και θ’αναζητήσει την ελευθερία.
Μεγάλο ζητούμενο για μας ,να συνδέσουμε την επιθυμία με την ελευθερία, σε μια εποχή συντηρητική, δύσκολη, στριμωγμένη, τη δική μας εποχή, το δικό μας κόσμο και να δώσουμε λίγο χώρο στα όνειρα και στην έκφραση μια πιο ελεύθερης πραγματικότητας.
Κείμενο: Άγγελος Χατζάς
