Τζoν Στάινμπεκ: «Η γυναίκα κρατάει τη ζωή της στα χέρια της. Ο άντρας την…»

Τα σταφύλια της οργής του Τζον Στάινμπεκ δεν είναι απλώς ένα μυθιστόρημα, είναι ένας ύμνος στην ανθεκτικότητα, ενορχηστρωμένος μέσα από τους ακλόνητους ρυθμούς της ανθρώπινης επιμονής.

Διαβάζοντας αποσπάσματα όπως εκείνο όπου ο Μα Τζόαντ συλλογίζεται την αδιάκοπη ροή της ζωής, μπορεί να νιώσετε σαν να ακούτε τον χτύπο της καρδιάς της γης, σταθερό και αποφασιστικό, ακόμη και μέσα στο χάος.

Πρόκειται για ανθρώπους που η επιβίωσή τους εξαρτάται από την απόσπαση της τροφής από το άκαμπτο έδαφος, ωστόσο τα λόγια της Μα Τζοάντ χαράσσουν μια σχεδόν ιερή αισιοδοξία. Δεν είναι φιλόσοφος, είναι μητέρα και αυτό ίσως κάνει τη σοφία της να χτυπάει βαθύτερα από οποιαδήποτε πραγματεία.

(Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο παρακάτω)

Τζον Στάινμπεκ: 20 αποφθέγματα απ’ το αριστούργημά του «Τα σταφύλια της οργής»

Τζoν Στάινμπεκ – Τα Σταφύλια της Οργής

Η γυναίκα είναι πιο εύκολη στις αλλαγές από τον άντρα “, είπε η μητέρα με ύφος παρηγορητικό. ” Η γυναίκα κρατάει τη ζωή της στα χέρια της. Ο άντρας την έχει όλη στο κεφάλι του. Μη σε νοιάζει. Του χρόνου μπορεί ίσως να βρούμε κάποιο σπιτάκι.”
– “Δεν έχουμε τίποτα τώρα ” είπε ο πατέρας. “Σε λίγο δε θα υπάρχει ούτε σοδειά ούτε λεφτά. Τι θα κάνουμε τότε; Τι θα τρώμε; Και η Ρόζα κοντεύει να γεννήσει. Έχω φτάσει ν’ αποφεύγω να τα σκέφτομαι όλα αυτά. Γι’ αυτό ανασκαλεύω το παρελθόν για να μη σκέφτομαι. Μου φαίνεται ότι ξόφλησε πια η ζωή μας. “
– ” Όχι δεν ξόφλησε ” είπε χαμογελαστά η μητέρα. ” Να κι άλλο ένα πράγμα που μόνο η γυναίκα το ξέρει. Το πρόσεξα αυτό. Ο άντρας ζει με πηδήματα… Ένα μωρό γεννιέται και ένας άντρας πεθαίνει, κι αυτό είναι ένα πήδημα…

Αγοράζει ένα χτήμα και μετά το χάνει κι αυτό είναι ένα πήδημα… Η γυναίκα κυλάει σαν ρέμα. Είναι σαν ποτάμι με μικρές δίνες, μικρούς καταρράκτες, αλλά είναι ποτάμι που κυλάει. Έτσι τα αντιμετωπίζει η γυναίκα. Δε θα πεθάνουμε. Θα επιζήσουμε. Η ζωή κυλάει… Αλλάζει ίσως λίγο, αλλά πάλι κυλάει”
– “Πώς μπορείς να είσαι τόσο σίγουρη; ” ρώτησε ο θείος Τζων. “Τι είναι εκείνο που θα εμποδίσει να σταματήσουν όλα; Που θα μας εμποδίσει από το να αποκάμουμε και να τα παρατήσουμε όλα;”

Η μητέρα σκέφτηκε για λίγο. Έτριψε τα χέρια της και μετά έπλεξε τα δάχτυλά της.
– “Δύσκολο να το πω” είπε.” Ό,τι κάνουμε μου φαίνεται ότι έχει σκοπό να κρατήσει αυτή τη συνέχεια. Έτσι μου φαίνεται εμένα. Ακόμη και η πείνα και η αρρώστια… Μερικοί πεθαίνουν, οι περισσότεροι όμως γίνονται πάλι καλά. Πρέπει να προσπαθείς να ζεις την κάθε μέρα, απλά και μόνο την κάθε μέρα.”

Αν σας παρασύρει η βαθιά ανθρωπιά του Στάινμπεκ, μη σταματήσετε εδώ. Υπάρχουν ποτάμια ανθεκτικότητας και επιβίωσης που ρέουν μέσα από άλλες σελίδες και σας περιμένουν να βουτήξετε. Γιατί να μην εξερευνήσετε τα φιλοσοφικά υπόγεια ρεύματα της επιβίωσης στο βιβλίο του Αλμπέρ Καμύ «Η πανούκλα»;