Τζένη Καρέζη: «Όποιος απομακρύνεται από την αλήθεια, οδεύει προς τον θάνατο.Τον όποιο θάνατο…»

Η Τζένη Καρέζη ήταν μια γυναίκα των αντιθέσεων, κοσμική στις φιλοδοξίες της, αλλά γειωμένη στην ανθρωπιά της.

Η Τζένη Καρέζη ενσάρκωσε την ουσία του «όλα ή τίποτα», αγκαλιάζοντας τόσο την αριστοκρατική γοητεία της όσο και την προσγειωμένη συμπεριφορά της. Το πνεύμα της ήταν τόσο ανυποχώρητο όσο και οι πολιτικές της πεποιθήσεις, οι οποίες οδήγησαν στη φυλάκισή της, ένα τίμημα που ήταν πρόθυμη να πληρώσει ξανά και ξανά. Στα θέματα της καρδιάς, ήταν εξίσου ασυμβίβαστη, ερωτευόμενη βαθιά και παθιασμένα και κερδίζοντας τον έρωτα ακόμη και σε ένα παιχνίδι τάβλι.

Η αρχοντική της παρουσία στη σκηνή και την οθόνη συνδυαζόταν με την προσωπική της κομψότητα. Η Καρέζη ήταν ένα παράδοξο της χάρης και της δύναμης, μια κοσμική κυρία και ένας μεγιστάνας, διατηρώντας όμως πάντα το παιδικό θαύμα που τροφοδοτούσε το πάθος της για την ερμηνεία. Από τα πρώτα της χρόνια, ακολουθώντας τους γονείς της σε διάφορες πόλεις, μέχρι τα χρόνια στο οικοτροφείο της Θεσσαλονίκης και της Αθήνας, η αγάπη της Καρέζη για το θέατρο ήταν μόνιμος σύντροφος, που άνθισε στις σχολικές παραστάσεις και κορυφώθηκε με τον ρόλο της Αντιγόνης στην τραγωδία του Σοφοκλή στο REX.

Το 1951, μετά την αποφοίτησή της από την Ελληνογαλλική Σχολή, εντάχθηκε στη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου, όπου σπούδασε κοντά σε φωστήρες όπως ο Δημήτρης Ροντήρης και η Κατερίνα. Το ταλέντο της ήταν αδιαμφισβήτητο και το 1954 ήταν ήδη πρωταγωνίστρια, μοιραζόμενη τη σκηνή με είδωλα όπως η Μελίνα Μερκούρη και ο Βασίλης Διαμαντόπουλος. Το κινηματογραφικό της ντεμπούτο το 1955 με το «Λατέρνα, φτώχεια και φιλότιμο» σηματοδότησε την αρχή μιας παραγωγικής κινηματογραφικής καριέρας, με περισσότερες από 30 ταινίες που ανέδειξαν την ευελιξία και το βάθος της.

Η καλλιτεχνική διαδρομή της Καρέζη ήταν συνυφασμένη με τους μεγάλους του ελληνικού θεάτρου, από τον Αλέξη Μινωτή και την Κατίνα Παξινού μέχρι τον επί χρόνια συνεργάτη και σύζυγό της, Κώστα Καζάκο. Μαζί ζωντάνεψαν τα έργα των Ίψεν, Τσέχωφ, με την ερμηνεία της στη Μήδεια το 1985 να κερδίζει τις εντυπώσεις τόσο στο Ηρώδειο όσο και στην Επίδαυρο. Η τελευταία της παράσταση στο «Διαμάντια και μπλουζ» της Λούλας Αναγνωστάκη ήταν ένας οδυνηρός αποχαιρετισμός στη σκηνή που λάτρεψε.

Εκτός σκηνής, η ζωή της Καρέζη ήταν εξίσου δραματική. Οι γάμοι της με τον δημοσιογράφο Ζάχο Χατζηφωτίου και τον ηθοποιό Κώστα Καζάκο σημαδεύτηκαν από βαθιά αγάπη και κοινές καλλιτεχνικές αναζητήσεις. Με τον Καζάκο απέκτησε έναν γιο, τον Κωνσταντίνο, ο οποίος ακολούθησε τα βήματα των γονιών του.

Η ζωή της Τζένης Καρέζη ήταν μια απόδειξη ότι ζούσε κάθε στιγμή στο έπακρο. Όπως χαρακτηριστικά είπε: «Δεν είμαι για τα λίγα». Η μάχη της με τον καρκίνο έληξε στις 27 Ιουλίου 1992, αλλά η κληρονομιά της παραμένει, όχι μόνο μέσα από τις αξέχαστες παραστάσεις της, αλλά και μέσα από το Ίδρυμα Τζένη Καρέζη, το οποίο είναι αφιερωμένο στην ανακούφιση του πόνου όσων πάσχουν από ανίατες ασθένειες.

10 τολμηρές ατάκες της Αλίκης Βουγιουκλάκη: Η ουσία μιας διαχρονικής σταρ

5 φράσεις της Τζένης Καρέζη που ακόμη μας εμπνέουν και μας προβληματίζουν

«Το σεξ είναι ένα από τα ωραιότερα πράγματα στη ζωή και η βασική προϋπόθεση του έρωτα. Μπορεί ένα ζευγάρι να το συνδέουν χίλια δυο πράγματα, αλλά η βάση όλων είναι το σεξ. Έρωτας χωρίς σεξ είναι αδύνατον να υπάρξει. Δυστυχώς, όμως, υπάρχει σεξ χωρίς έρωτα. Τώρα τι σόι σεξ είναι αυτό δεν μπόρεσα ποτέ να το καταλάβω. Γιατί, για μένα, ένα από τα πιο μαγευτικά στοιχεία του σεξ είναι η ανακάλυψη του άλλου ανθρώπου. Αλλά το άλλο άτομο πρέπει να το αγαπάς για να θέλεις κάθε στιγμή να το ανακαλύπτεις. Δεν είμαι καθόλου πουριτανή, σιχαίνομαι όμως βαθύτατα τον ελεύθερο έρωτα. Αυτή η χειραφέτηση της γυναίκας, η κακώς εννοούμενη σεξουαλική ελευθερία και η εξίσωσή της με τον άντρα βρίσκω πως είναι ολέθρια. Ποτέ δεν ανακαλύπτει κανείς τον έρωτα μέσα από πολλούς ανθρώπους. Μια γυναίκα πρέπει να κρατάει τον εαυτό της για τον άνθρωπο που θα ερωτευτεί ή έστω που θα νομίσει ότι έχει ερωτευτεί και να μη σπαταλιέται. Γιατί αν «ζει τη ζωή της» έντονα, όταν θα έρθει εκείνος ο άντρας που θα ερωτευτεί πραγματικά, δεν θα έχει πια να του δώσει, παρά μόνο ένα βρόμικο κορμί και μια ακόμα πιο βρόμικη ψυχή».
“Εγώ έμαθα πως για να πάρεις από μια σχέση, πρέπει πρώτα να δώσεις. Δίνω λοιπόν! Αν ο άλλος δεν είναι σε θέση να εκτιμήσει την προσφορά μου, δεν φταίω εγώ.Ούτε μπορώ να ξεκινάω με επιφυλάξεις για τους ανθρώπους. Είμαι αυτή που είμαι, ακριβώς όπως ήμουν παιδί και αυτή την παιδικότητα την χαίρομαι.”
Φέτος το καλοκαίρι δεν μπόρεσα να κάνω ούτε ένα μπάνιο επειδή ανεβάζω τη «Μήδεια», και ο Παπανδρέου που κυβερνάει την Ελλάδα έχει κάνει σαράντα.
“Μεγαλώσαμε πια! Δεν έχει κανένα νόημα να κάνεις παρέα με ανθρώπους από τους οποίους δεν έχεις τίποτα να πάρεις. Εγώ, χρειάζομαι ανθρώπους που να μου αρέσει να τους ακούω να συζητάνε. Να συζητάνε με βάθος για την ποίηση, για πολιτική, για λογοτεχνία, για κινηματογράφο, για θέατρο. Και να γεμίζει το σπίτι φωνές, γνώση, πάθος και απόψεις. Ανθρώπους ξύπνιους και καλλιεργημένους, που ξέρω ότι μου λένε την αλήθεια, ακριβώς γιατί δεν έχουν κανένα λόγο να μου πουν ψέματα. Κι εγώ την αλήθεια την λατρεύω. Κα
“Έχω όλα τα προσόντα που μπορούν να ενοχλήσουν έναν άντρα. Είμαι εγωίστρια, πεισματάρα, ισχυρογνώμων, κυκλοθυμική. Με άλλα λόγια, είμαι δύσκολη περίπτωση. Αλλά, αν ένας άντρας έχει το κουράγιο να περάσει απτόητος μέσα απ’ όλα αυτά τα ελαττώματά μου και περάσει το φράγμα, τότε πια δεν είμαι ούτε τόσο εγωίστρια ούτε τόσο πεισματάρα. Βασικό μου χάρισμα είναι ότι γίνομαι “πολλή παρέα” με τον άντρα που αγαπάω. Μπορώ δηλαδή να είμαι συγχρόνως και καλή φίλη. Μόνο σέξι δεν είμαι. Αυτό είναι σίγουρο, τουλάχιστον με την έννοια που κυκλοφορεί ο όρος αυτός. Άλλωστε, πιστεύω ότι οι άντρες άλλες γυναίκες βρίσκουν σέξι κι άλλες τελικά ερωτεύονται. Το αν είμαι γοητευτική δεν μπορώ να το κρίνω εγώ. Ας πούμε πως είμαι απλώς μια γυναίκα. Κρύβει τόσα πολλά αυτή η λέξη, που εμένα μου φτάνει”.