Το απόσπασμα του Neil Postman παρουσιάζει μια σύγκριση μεταξύ των δυστοπικών οραμάτων του Τζωρτζ Όργουελ, όπως περιγράφονται στο “1984”, και του Τζούλιαν Χάξλεϊ, όπως περιγράφονται στο “Brave New World”.
Ο Πόστμαν υποστηρίζει ότι ενώ ο Όργουελ φοβόταν καταπιεστικές κυβερνήσεις που θα περιόριζαν την πρόσβαση στην πληροφορία και την αλήθεια, ο Χάξλεϊ φοβόταν μια κοινωνία στην οποία οι άνθρωποι θα παραιτούνταν πρόθυμα από την πνευματική τους περιέργεια και την κριτική τους σκέψη λόγω της υπερβολικής αφθονίας της ψυχαγωγίας και της ευχαρίστησης.
Οι ανησυχίες του Όργουελ επικεντρώνονται γύρω από τη λογοκρισία και τον έλεγχο, όπου οι εξουσιαστές περιορίζουν την πρόσβαση στη γνώση και χειραγωγούν την αλήθεια για να διατηρήσουν την κυριαρχία τους στον πληθυσμό. Φοβόταν μια κουλτούρα αιχμαλωσίας όπου τα άτομα καταπιέζονται και στερούνται την ικανότητα να σκέφτονται μόνα τους. Στο “1984”, η κυβέρνηση ασκεί τον έλεγχο μέσω της επιτήρησης, της προπαγάνδας και της καταστολής της διαφωνίας, χρησιμοποιώντας το φόβο και την τιμωρία για να διατηρήσει την υπακοή.
Η ανάλυση του Πόστμαν υποδηλώνει ότι ενώ η δυστοπία του Όργουελ περιλαμβάνει εξωτερικό έλεγχο και εξαναγκασμό, η δυστοπία του Χάξλεϊ περιστρέφεται γύρω από την εσωτερική παράδοση και τον εφησυχασμό. Κόσμοι που φοβίζουν και προβληματίζουν για το μέλλον μας.
Τζωρτζ Όργουελ – 1984: 20 αποφθέγματα απ’ το δυστοπικό όραμα ενός συγγραφέα
Απόσπασμα του Neil Postman, στο βιβλίο Διασκέδαση μέχρι θανάτου Ο Δημόσιος Λόγος στην εποχή του θεάματος, εκδ. Κατάρτι.
«Αυτό που φοβόταν ο Όργουελ ήταν αυτοί που θα απαγόρευαν τα βιβλία.
Αυτό που φοβόταν ο Χάξλεϊ ήταν ότι δεν θα υπήρχε λόγος να απαγορευτεί ένα βιβλίο, γιατί δεν θα υπήρχε κανείς που να θέλει να διαβάσει ένα βιβλίο.
Ο Όργουελ φοβόταν εκείνους που θα μας στερήσουν την πληροφορία.
Ο Χάξλεϊ φοβόταν εκείνους που θα μας έδιναν τόσα πολλά που θα φτάναμε στην παθητικότητα και τον εγωισμό.
Ο Όργουελ φοβόταν ότι η αλήθεια θα αποκρύπτονταν από εμάς.
Ο Χάξλεϊ φοβόταν ότι η αλήθεια θα πνιγόταν σε μια θάλασσα ασχετοσύνης.
Ο Όργουελ φοβόταν ότι θα είμαστε σε μια κουλτούρα αιχμαλωσίας.
Ο Χάξλεϊ φοβόταν ότι θα είχαμε μια ασήμαντη κουλτούρα, απασχολημένοι με κάποια αντίστοιχα αισθήματα, το οργιακό porgy και το φυγόκεντρο bumblepy.
Όπως παρατήρησε ο Χάξλεϊ στον Γενναίο Νέο Κόσμο, οι πολιτικοί φιλελεύθεροι και ορθολογιστές που βρίσκονται πάντα σε επιφυλακή για να εναντιωθούν στην τυραννία “απέτυχαν να λάβουν υπόψη την σχεδόν άπειρη όρεξη του ανθρώπου για περισπασμούς. ”
«Στο 1984», πρόσθεσε ο Χάξλεϊ, «οι άνθρωποι ελέγχονται προκαλώντας πόνο. Στο Γενναίο Νέο Κόσμο, ελέγχονται προκαλώντας ευχαρίστηση. ”
Εν συντομία, ο Όργουελ φοβόταν ότι αυτό που μισούμε θα μας καταστρέψει. Ο Χάξλεϊ φοβόταν ότι αυτό που αγαπάμε θα μας καταστρέψει.
Τα 20 κορυφαία δυστοπικά βιβλία που επιβάλλεται να διαβάσεις αυτόν τον χειμώνα!
