Τελικά, μήπως η Ευρώπη είναι μια ομογενοποιημένη σούπα που πατάει με την μπότα της το παγκόσμιο χώριό;
Μπορεί ο θεσμός της Γιουροβίζιον να είναι ξεπερασμένος για τους μουσικόφιλους, αλλά υπάρχουν περιπτώσεις που έχουν αναδείξει ταλαντούχους τραγουδιστές ή όμορφα τραγούδια.
Ακόμη και εάν αυτά ήταν pop τραγούδια της μιας νύχτας. Κρύβουν κι αυτά την γοητεία τους.
Διαβάστε την άποψή μου και για το φαινόμενο της Eurovision Damiano David:
Λίγο BDSM, λίγο Strap on και τ’ αγόρι μου. Το φαινόμενο Damiano David.
Όμως κάθε γεγονός ευρείας προβολής, που εκπροσωπεί επίσημα μια χώρα εμφανίζει με φροϋδικό, υποσυνείδητο τρόπο την αντίληψη για την ταυτότητά μας. Τί είναι πάλι και τούτο, ποια είναι αυτή η ταυτότητα;
Η εξορία της ταυτότητας ως σύγχρονη εκδήλωση του ρατσισμού
Πλέον οι ταυτότητες των χωρών φαίνονται παλιομοδίτικες ακόμη και σαν όρος.
Αναρωτιέμαι, αυτό ήταν το κόστος όταν μπήκαμε στο παγκόσμιο χωριό και ξεκινήσαμε να προβάλουμε την αποδοχή και την εξάλειψη του ρατσισμού; Ο στόχος ήταν η αποδοχή της διαφορετικότητας των λαών ή η εξάλειψη αυτών των στοιχείων που ξεχωρίζουν;
Το ζάρι της Σάττι
Τελικά, το τραγούδι της Σάττι δεν έφερε τη σφραγίδα της αμερικανικής υποκουλτούρας αλλά μιας βλαχοβαλκανικής ξεπεσμένης κουλτούρας που δε συνδέεται ούτε με τους Βλάχους, ούτε με τους Βαλκάνιους (προς Θεού).
Βέβαια, δεν ευθύνεται η καλλιτέχνιδα που προφανώς και δεν υποχρεούται να ακολουθήσει την ταυτότητα οποιουδήποτε, εάν δεν είναι πηγαία ανάγκη, αλλά ξεκάθαρα η διοργάνωση που ανήκει στην ΕΡΤ.
Αν και οι παραμύθες της Σάττι πώς θα προσπαθήσει να παρουσιάσει τη σύγχρονη αστική Ελλάδα μετατράπηκαν στην υποκειμενική της αντίληψη περί αυτής (καθώς η σύγχρονη Ελλάδα δεν έχει αυτά τα ηχοχρώματα) εμείς αναρωτιόμαστε σε ποια σημεία της δικής της αφήγησης συμφώνησε η ΕΡΤ.
Η εκφυλίζουσα εποχή του ΠΑΣΟΚ
Μάλλον η εποχή της Παπαρίζου με την ελληνική λύρα έχει παρέλθει ανεπιστρεπτί, όπως τα πακέτα ντελόρ και η ψευδαίσθηση της εποχής ΠΑΣΟΚ.
Αφού ξυπνήσαμε από την παραίσθηση προσγειωθήκαμε στο σημερινό χαώδες τοπίο του τραγουδιού της Σάττι.
Επίκαιρη τελικά η ματιά της, η κατάντια της σύγχρονης ταυτότητάς μας μαζεμένη σ’ ένα βιντεοκλίπ.
Ας καταγράφει στα πρακτικά της σύγχρονης εκκοφαντικής ανυπαρξίας μας κι αυτό, μαζί με ό,τι άλλο αφήσαμε στις αποθήκες αυτού του βαλλόμενου από παντού λαού.
Μ’ αυτά θα ασχολούμαστε τώρα;
Κείμενο: Αγγέλικα Αγόρα (Lavart)
