Ο Ζωροαστρισμός, η κυρίαρχη πίστη της Περσικής Αυτοκρατορίας των Αχαιμενιδών, κατέχει σημαντική θέση στην ιστορία των θρησκευτικών πεποιθήσεων.
Προερχόμενη από την παλαιότερη περσική μυθολογία, αυτή η μονοθεϊστική θρησκεία, που αποδίδεται στον προφήτη Ζωροάστρη, επηρέασε βαθιά τις μεταγενέστερες αβρααμικές θρησκείες, όπως ο Ιουδαϊσμός και ο Χριστιανισμός. Ας εξερευνήσουμε την προέλευση, τα κεντρικά δόγματα, τις τελετουργίες και τον αντίκτυπο του Ζωροαστρισμού.
Οι ρίζες του Ζωροαστρισμού μπορούν να εντοπιστούν στην παλαιότερη περσική μυθολογία, η οποία προϋπήρχε της αυτοκρατορίας των Αχαιμενιδών κατά περίπου πέντε αιώνες. Σε αυτή την πολυθεϊστική παράδοση, ο Αχούρα Μάζντα, η προσωποποίηση του φωτός και του καλού, πολεμούσε εναντίον των κακών δυνάμεων με επικεφαλής τον Άνγκρα Μαϊνιού. Η μυθολογία έδινε έμφαση στη ζωή σύμφωνα με τις διδασκαλίες του Αχούρα Μάζντα, ενώ αντιστεκόταν στον πειρασμό.
Ο Ζωροαστρισμός ιδρύθηκε από τον προφήτη Ζαρατούστρα ή Ζωροάστρη, ο οποίος έλαβε ένα όραμα του Αχούρα Μάζντα και των έξι πνευματικών του όντων, γνωστών ως Αμέσα Σπέντας.
Ο Ζωροαστρισμός εξαπλώθηκε σε όλη την αυτοκρατορία και έγινε μια μονοθεϊστική πίστη με επίκεντρο τον Αχούρα Μάζντα, αντιτιθέμενος στο κακό του Άνγκρα Μέινιου. Παρά τις συζητήσεις σχετικά με το ακριβές χρονοδιάγραμμα του Ζωροάστρη, οι διδασκαλίες του διαμόρφωσαν βαθιά την περσική θρησκευτική σκέψη.
Σε αντίθεση με τις πολυθεϊστικές δοξασίες, ο Ζωροαστρισμός αναγνώρισε τον Αχούρα Μάζντα ως την υπέρτατη θεότητα, δημιουργό του σύμπαντος. Η θρησκεία έδινε έμφαση στην ελεύθερη βούληση, με τους ανθρώπους να ενθαρρύνονται να επιλέγουν μεταξύ καλού και κακού. Άλλες αρχαίες περσικές θεότητες θεωρούνταν ως αναπαραστάσεις διαφορετικών πτυχών του Αχούρα Μάζντα, που ενσάρκωναν έννοιες όπως η αλήθεια.
Ο Ζωροαστρισμός διατηρούσε ισχυρή προφορική παράδοση, με ύμνους και προσευχές που περνούσαν από γενιά σε γενιά. Η Αβέστα, το κύριο ιερό κείμενο, περιείχε ύμνους, προσευχές και ηθικούς κώδικες. Βασικές έννοιες όπως η αλήθεια, η αγνότητα και η ελεύθερη βούληση καθοδηγούσαν τους οπαδούς τους στην ενάρετη ζωή.
Οι τελετουργίες και τα έθιμα, όπως η λατρεία της φωτιάς και του νερού σε ιερούς ναούς, έπαιζαν καθοριστικό ρόλο στη ζωροαστρική πρακτική. Οι ναοί της φωτιάς χρησίμευαν ως κέντρα θρησκευτικής δραστηριότητας, όπου οι ιερείς απήγγειλαν προσευχές και εκτελούσαν τελετουργίες για να ενισχύσουν τη δέσμευση των πιστών στην αλήθεια και την καθαρότητα.
Οι ζωροαστρικές πεποιθήσεις περιλάμβαναν επίσης τον θάνατο και τη μετά θάνατον ζωή, με τις ψυχές να κρίνονται με βάση τις πράξεις τους. Οι τελετές κηδείας περιελάμβαναν τον καθαρισμό του σώματος και την έκθεσή του στους γύπες στον Πύργο της Σιωπής, εξασφαλίζοντας την καθαρότητα και αποτρέποντας τη μόλυνση των ιερών στοιχείων.
Σε ολόκληρη την αυτοκρατορία των Αχαιμενιδών, ο Ζωροαστρισμός άκμασε υπό ηγεμόνες όπως ο Κύρος ο Μέγας, ο οποίος προώθησε την ανοχή σε άλλες θρησκείες. Οι Πέρσες βασιλείς συχνά διεκδικούσαν θεϊκή εξουσία από τον Αχούρα Μάζντα, γεγονός που αντανακλά την επιρροή της θρησκείας στη διακυβέρνηση.
Η κληρονομιά του Ζωροαστρισμού επεκτείνεται στα δυτικά συστήματα πίστης, με τις μονοθεϊστικές αρχές και τις ηθικές αντιλήψεις του να διαμορφώνουν τις ιουδαιοχριστιανικές παραδόσεις.
Βιβλικά θέματα όπως ο Παράδεισος και η Κόλαση, οι άγγελοι και οι δαίμονες και η τελική κρίση φέρουν ίχνη της ζωροαστρικής επιρροής, αναδεικνύοντας τη διαρκή επίδρασή του στη θρησκευτική σκέψη.
Σε περίπτωση που το έχετε απορία ο Ζαρατούστρα του Νίτσε έχει άμεση σχέση με τον προφήτη.
Ο Νίτσε χρησιμοποιεί τον χαρακτήρα του Ζαρατούστρα, εμπνευσμένο από τον αρχαίο Πέρση προφήτη Ζωροάστρη (Ζαρατούστρα), για να παρουσιάσει τις ιδέες του για την ηθική, τον Übermensch (Υπεράνθρωπο) και τη θέληση.
