Μπρεχτ Χριστούγεννα

Μπρεχτ: «Φτάνουν Χριστούγεννα λοιπόν! Τρέμουμε κι όλοι αγκαλιαζόμαστε σφιχτά…»

Ετοιμαστείτε να δείτε τα Χριστούγεννα μέσα από έναν διαφορετικό φακό, μέσα από το σύμπαν του Μπρέχτ,

Το πλαίσιο αυτού του ποιήματος προσθέτει άλλο ένα επίπεδο ενδιαφέροντος. Γραμμένο σε μια εποχή πολέμου και εκτοπισμού αντικατοπτρίζει την αναταραχή της ζωής του συγγραφέα. Ο Μπρέχτ πέρασε μεγάλο μέρος της ζωής του στην εξορία φεύγοντας από τη φρίκη της ναζιστικής Γερμανίας.

Ίσως το τσουχτερό κρύο στους στίχους του να μην είναι απλώς η παγωνιά μιας χειμωνιάτικης νύχτας, αλλά το παγωμένο άγγιγμα της αποξένωσης, ενός κόσμου που τρελάθηκε! Ωστόσο, ακόμη και όταν ασκεί κριτική και αποδομεί, ο Μπρεχτ δεν αποχωρίζεται ποτέ την τρυφερότητα. Η πρωτόγονη εγγύτητα των ανθρώπων που συνωστίζονται σε μια σπηλιά, η ζεστασιά του κοινού κρασιού, το τρεμόπαιγμα του φωτός της φωτιάς – αυτά δεν είναι απλώς εικόνες αλλά σύμβολα ανθεκτικότητας. Στο σύμπαν του Μπρεχτ, ακόμη και μέσα στην πιο σκληρή χιονοθύελλα, υπάρχει πάντα μια φλόγα, έστω και φευγαλέα, που μας θυμίζει ότι η ανθρωπότητα αντέχει.
(Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο παρακάτω)

Μπέρτολτ Μπρέχτ: «Θέλω να πάω μ’ αυτόν που αγαπάω, δεν θέλω να υπολογίσω τι θα γίνει»

 

«Φτάνουν Χριστούγεννα…». Μπέρτολτ Μπρεχτ

Φτάνουν Χριστούγεννα λοιπόν! Παραμονή.
Κι εμείς σαν όλους ετοιμάσαμε γιορτή.
Μα δεν είν’ άνετα σαν φάτνη εδώ μέσα.

Μπαίνει το κρύο από παντού, δεν έχει μπέσα.
Χριστούλη, κόπιασε, γεννήσου αν θες, μα κοίτα:
Σου στρώσαμε, δεν έχει τζάκι όμως και πίττα.

Τρέμουμε κι όλοι αγκαλιαζόμαστε σφιχτά
σαν τους πρωτόγονους σε σκοτεινή σπηλιά.
Το χιόνι πέφτει στο κορμί μας, το παγώνει•
το χιόνι εισβάλει στην καλύβα και σαρώνει.

Κόπιασε, χιόνι, μπες, θα βρεις φίλους εδώ:
Κι εμάς μας έδιωξαν από τον ουρανό.
Κρασί ζεσταίνουμε, παλιό και δυνατό•
κάνει καλό με τέτοιον άγριο καιρό.

Ζεστό κρασί, ξύλα στην πόρτα καρφωμένα.
Έξω, ουρλιάζουνε αγρίμια θυμωμένα.
Κοπιάστε, αγρίμια, να κρυφτείτε απ’ το χιονιά:
Ούτε τ’ αγρίμια έχουνε ζεστή φωλιά.

Θα ρίξουμε τα πανωφόρια στη φωτιά,
να γίνει η φλόγα της για λίγο πυρκαγιά,
να ζεσταθούμε ενώ θα καίγεται η στέγη,
να ζούμε όταν το σκοτάδι πια θα φεύγει.

Κόπιασε, άνεμε–εκεί έξω πως αντέχεις;
Κι εσύ κουράστηκες, κι εσύ σπίτι δεν έχεις…

Διαβάστε περισσότερα λογοτεχνικά αριστουργήματα:

Φωτογραφία εξωφύλλου

Μοιράσου το

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΗ

YelloWizard.gr
YelloWizard.gr
YelloWizard.gr