Search
Close this search box.
Search
Close this search box.
Μονόγραμμα

Μονόγραμμα – Οδυσσέας Ελύτης: Ένα από τα κορυφαία ερωτικά ποιήματα που γράφτηκαν ποτέ

Το Μονόγραμμα του Οδυσσέα Ελύτη είναι ένα ερωτικό κάλεσμα για τον αναγνώστη, μια μοναδική στιγμή, όπου ο ποιητής μοιράζεται το «φως» που έχει ερωτευτεί 

Ο Οδυσσέας ‘Ελύτης ενθουσιάζει διαχρονικά τους αναγνώστες με το «Μονόγραμμα» υφαίνοντας τις ευαισθησίες του έρωτα. Περιγράφει την επιβολή του ερωτικού πρίσματος στα μάτια κάθε ερωτευμένου ανθρώπου επί γης και μας μαθαίνει σε λίγες λέξεις τι είναι έρωτας ή πως θα έπρεπε να είναι.

Το Μονόγραμμα συντάχθηκε κατά τη διαμονή του στο Παρίσι (1969-1971) και δημοσιεύτηκε πρώτη φορά την Άνοιξη του 1971 στις Βρυξέλλες σε χειρόγραφη μορφή. Το 1972 τυπώθηκε και στην Ελλάδα. 
Μονόγραμμα

Το Μόνογραμμα του Οδυσσέα Ελύτη

«Έτσι μιλώ για σένα και για μένα

Επειδή σ’ αγαπώ και στην αγάπη ξέρω
Να μπαίνω σαν Πανσέληνος
Από παντού, για το μικρό το πόδι σου μες στ’ αχανή σεντόνια
Να μαδάω γιασεμιά — κι έχω τη δύναμη
Αποκοιμισμένη, να φυσώ να σε πηγαίνω
Μες από φεγγερά περάσματα και κρυφές τής θάλασσας στοές
Υπνωτισμένα δέντρα με αράχνες πού ασημίζουνε

Ακουστά σ’ έχουν τα κύματα
Πώς χαϊδεύεις, πώς φιλάς
Πώς λες ψιθυριστά το «τί» και το «έ»
Τριγύρω στο λαιμό στον όρμο
Πάντα εμείς το φως κι η σκιά

Πάντα εσύ τ’ αστεράκι και πάντα εγώ το σκοτεινό πλεούμενο
Πάντα εσύ το λιμάνι κι εγώ το φανάρι το δεξιά
Το βρεμένο μουράγιο και η λάμψη επάνω στα κουπιά
Ψηλά στο σπίτι με τις κληματίδες
Τα δετά τριαντάφυλλα, το νερό πού κρυώνει
Πάντα εσύ το πέτρινο άγαλμα και πάντα εγώ η σκιά πού μεγαλώνει
Το γερτό παντζούρι εσύ, ο αέρας πού το ανοίγει εγώ
Επειδή σ’ αγαπώ και σ’ αγαπώ
Πάντα εσύ το νόμισμα και εγώ η λατρεία που το εξαργυρώνει:

Τόσο η νύχτα, τόσο η βοή στον άνεμο
Τόσο η στάλα στον αέρα, όσο η σιγαλιά
Τριγύρω η θάλασσα η δεσποτική
Καμάρα τ’ ουρανού με τ’ άστρα
Τόσο η ελάχιστή σου αναπνοή

Που πια δεν έχω τίποτε άλλο
Μες στους τέσσερις τοίχους, το ταβάνι, το πάτωμα
Να φωνάζω από σένα και να με χτυπά η φωνή μου
Να μυρίζω από σένα και ν’ αγριεύουν οι άνθρωποι
Επειδή το αδοκίμαστο και το απ’ αλλού φερμένο
Δεν τ’ αντέχουν οι άνθρωποι κι είναι νωρίς, μ’ ακούς
Είναι νωρίς ακόμη μες στον κόσμο αυτόν αγάπη μου

Να μιλώ για σένα και για μένα.»

(Οδυσσέας Ελύτης, Ποίηση, Ίκαρος, Αθήνα 2002, σ. 254-255)

Οδυσσέας Ελύτης: 10 ποιήματα που μας συντροφεύουν στη ζωή

Μοιράσου το

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΗ

YelloWizard.gr
YelloWizard.gr
YelloWizard.gr