Η ενδοσκόπηση του Προυστ αποκαλύπτει μια καίρεια αλήθεια: τα πράγματα που φοβόμαστε και οι ελπίδες που τρέφουμε θα καθορίσουν τη ζωή μας.
Η σοφία του Μαρσέλ Προυστ έγκειται στην αναγνώριση του ότι η αληθινή τέχνη στη πιο αυθεντική μορφή της είναι μια προσπάθεια να μας επανασυνδέσει με την ουσία της ζωής, μια πραγματικότητα που κινδυνεύουμε να παραβλέψουμε, καθώς οχυρωνόμαστε στην επιφανειακή γνώση που μας επιβάλει η κοινωνία.
29 ερωτήσεις του Μαρσέλ Προυστ, ώστε να αποκαλύψετε τον πραγματικό εαυτό σας
Μαρσέλ Προυστ – Αναζητώντας τον Χαμένο Χρόνο. Εκδόσεις Εστία.
«Οι πιο μεγάλες μας ελπίδες, όπως και οι φόβοι μας, δεν ξεπερνούν τις δυνάμεις μας».
«Tόσες φορές στη ζωή μου, η πραγματικότητα με είχε απογοητεύσει, γιατί τη στιγμή που τη συνελάμβανα, η φαντασία μου, που ήταν το μόνο όργανό μου για να χαρώ την ομορφιά, δεν μπορούσε να επικοινωνήσει μαζί της, σύμφωνα με τον αδήριτο νόμο που λέει πως δεν μπορεί κανείς να φαντάζεται παρά μόνον αυτό που είναι απόν.
«Δεν ήθελα πια να αφήσω τον εαυτό μου σε ψευδαισθήσεις για άλλη μια φορά, γιατί επρόκειτο να γνωρίσω πλέον, αν ήταν πράγματι δυνατόν να πετύχω αυτό που, πάντοτε απογοητευμένος όπως ήμουν απ’ την παρουσία των τόπων και των ανθρώπων, είχα πιστέψει ως ακατόρθωτο.
Δεν επρόκειτο λοιπόν να πειραματιστώ και πάλι προς την κατεύθυνση που από καιρό ήξερα πως δεν οδηγεί πουθενά. Εντυπώσεις σαν αυτές που γύρευα να αποτυπώσω δεν μπορούσαν παρά να εξαφανιστούν, αν ερχόντουσαν σε επαφή με μιαν άμεση απόλαυση που υπήρξε ανίκανη να τις γεννήσει.
Ο μόνος να τις γευτώ περισσότερο ήταν να προσπαθήσω να τις γνωρίσω περισσότερο εκεί όπου βρισκόντουσαν, δηλαδή μέσα μου, να τις αποσαφηνίσω μέχρι τα βάθη τους…».
«Διότι οι αλήθειες τις οποίες η ευφυία συλλαμβάνει ευθέως, στο ξέφωτο τού κόσμου, έχουν κάτι το λιγότερο βαθύ, το λιγότερο αναγκαίο από αυτές που η ζωή, άσχετα από εμάς, μάς μετέδωσε μέσα σε μιαν εντύπωση, υλική αφού μπήκε από τις αισθήσεις μας, τής οποίας όμως μπορούμε να ανασύρουμε το πνεύμα.».
«Το μεγαλείο τής αληθινής τέχνης είναι να ξαναβρούμε, να ξανακερδίσουμε, να μάς κάνει να γνωρίσουμε, αυτήν την πραγματικότητα μακριά από την οποία ζούμε, από την οποία απομακρυνόμαστε όλο και περισσότερο, στο βαθμό που διογκώνεται και αδιαβροχοποιείται η συμβατική γνώση που βάζουμε στη θέση της, αυτήν την πραγματικότητα που κινδυνεύουμε να πεθάνουμε χωρίς να έχουμε γνωρίσει, και που πολύ απλά είναι η ζωή μας…».
«Οι πιο μεγάλοι μας φόβοι, όπως οι πιο μεγάλες μας ελπίδες, δεν ξεπερνούν τις δυνάμεις μας, και μπορούμε να καταφέρουμε να κυριαρχήσουμε πάνω στους πρώτους και να πραγματοποιήσουμε τις δεύτερες…».
