Μαλβίνα Κάραλη: «Ποιά χωρίζει σήμερα, γυναίκα; Μια εξαισίως …»

Οι ανθρώπινες σχέσεις και η Μαλβίνα είχαν μια αιώνια μάχη, οι σχέσεις κρυβόντουσαν και η Μαλβίνα τις ξεσκέπαζε.

Νιώθετε κι εσείς αυτή την ορμητική δύναμη κάθε φορά που διαβάζετε την περιπαιχτική πένα της Μαλβίνας; Οι διαπιστώσεις της πάντα αιχμηρές, επίκαιρες, απροκάλυπτα ιδιοφυείς και δικαίως παθιασμένες. Ας κάνουμε μια λογοτεχνική βόλτα στις σελίδες του βιβλίου της «Σαββατογεννημένη».

Μαλβίνα: «Ποιος άντρας… έχει πρόβλημα με την επιβολή; Μόνο αυτός που δεν μπορεί να προστατέψει»

Μαλβίνα Κάραλη – Σαββατογεννημένη

Μαλβίνα Κάραλη – «Μπα τίποτα»

-Ποιά χωρίζει σήμερα, γυναίκα; ρώτησε η μικρή

-Μια εξαισίως ανόητη. Αρχετυπικό μοντέλο.

Απ’ αυτές που, παρά να διαλύσουν το γάμο τους, προτιμούν να διαλύονται οι ίδιες.

Είκοσι χρόνια παντρεμένη.

Μάθαμε τι είναι έρωτας από τα γράμματα του Κάφκα: «Τα γραμμένα φιλιά δεν φτάνουν στον προορισμό τους. Τα ρουφούν στο δρόμο τα…»

Επέμενε.

Ασυνεννοησία, πλήξη, ανευθυνότητα, καθολική ανυπαρξία του άλλου, απιστίες – όλα ήταν ψιλοπράγματα.

Μαρτύριο της σταγόνας – αυτό το τόσο άρρηκτα συνδεδεμένο με την τρέχουσα συζυγική ζωή- αυτή και πάλι έμενε.

Την έκανε σκουπίδι, του έβρισκε βορβορώδη άλλοθι: κακή παιδική ηλικία, γολγοθάς του στρατού, η επιθετικότητα που εισπράττει από το προϊστάμενο και την εξαπολύει κι αυτός με τη σειρά του σαν αγέλη αγριόσκυλων πάνω στον πλησιέστερο άνθρωπο…

Όλη της η θέση ζωής ήταν ένα διαρκές: “Σ’ ευχαριστώ που με θεωρείς τον πιο κοντινό σου άνθρωπο, ξαμόλυσε και άλλα αγριόσκυλα εναντίον μου”.

…Αν πέσει πάνω σε μπερδεμένο, σε ανασφαλή, σε αναποφάσιστο, σε ασταθή, σε άντρα με ιδιότητες που μόνο ως γυναικείες είναι ανεκτές μέχρι χαριτωμένες, την έβαψε.

Θα τον επινοήσει ως αρχετυπικό.

Μεταθέτει το μοντέλο του αρχετυπικού πάνω στο εύρημά της, αρνούμενη να συλλάβει πως αυτός σφαδάζει κάτω από το βάρος της επιταγής…

Η δεινοσαυρική πλέον ευφυία της (εγκέφαλος σε μέγεθος μήλου) της απαγορεύει ακόμα και να σκεφτεί πως η τρυφερότητα, η ευγένεια, η καλοσύνη είναι ανθρώπινες ιδιότητες, που μερίδιό τους της αναλογεί.

Αν αυτός την κακομεταχειρίζεται, την ταπεινώνει, την εξοντώνει ηθικά, δεν παίζει ρόλο.

Αυτή η γυναίκα δεν είναι απλώς δυστυχισμένη και καταπιεσμένη, είναι ένας προδότης του αγώνα της ανθρώπινης επιβίωσης.

Το μεγαλύτερο προνόμιό της είναι το δικαίωμα στην αυτογελοιοποίηση…

Είμαι ευτυχισμένη όσο μου λέει πως με αγαπάει και ας μη μου το δείχνει.

Είμαι ευτυχισμένη όσο δεν πηγαίνει με άλλες.

Είμαι ευτυχισμένη όσο δεν το ξέρω.

Είμαι ευτυχισμένη όσο δεν με αφήνει.

Είμαι ευτυχισμένη όσο κάθε δεκαπέντε μέρες μου αφιερώνει μία ώρα.

Είμαι ευτυχισμένη όσο δεν με δέρνει.

Είμαι ευτυχισμένη όσο οι μώλωπές μου είναι ασήμαντοι.

Όσο δε μου βγάζει με το μαχαίρι τα μάτια, ωραία.

Όσο δεν το στρίβει κιόλας το μαχαίρι, αξίζει ακόμα να είμαι παντρεμένη μαζί του.