Οι ερωτικοί στίχοι του Καβάφη αν και συχνά διακριτικοί, φέρουν μια βαθιά ένταση, συνυφαίνοντας θέματα επιθυμίας, νοσταλγίας και την παροδική φύση του πάθους.
Η ερωτική ποίηση του Κωνσταντίνου Καβάφη αντανακλά συχνά μια βαθιά κατανόηση των ανθρώπινων σχέσεων και της πολυπλοκότητας του έρωτα. Οι στίχοι του εμβαθύνουν στις ψυχολογικές και συναισθηματικές πτυχές της επιθυμίας, υπερβαίνοντας το φυσικό πεδίο. Μέσα από προσεκτικά επιλεγμένες λέξεις και πλούσιες εικόνες, φτιάχνει μια σύνθεση συναισθημάτων που αντηχεί στους αναγνώστες, καλώντας τους να αναλογιστούν τις αποχρώσεις της του έρωτα.
Ένα επαναλαμβανόμενο μοτίβο στα ερωτικά έργα του Καβάφη είναι η εξερεύνηση του απαγορευμένου ή κρυφού έρωτα, προσθέτοντας ένα στοιχείο μυστηρίου και γοητείας στους στίχους του.
Τα ποιήματά του, ενώ είναι αισθησιακά, διαπνέονται επίσης από μια αίσθηση μελαγχολίας, αποτυπώνοντας τη φευγαλέα φύση της επιθυμίας και τη γλυκόπικρη ομορφιά των φευγαλέων στιγμών.
Η μαεστρία του Καβάφη έγκειται στην ικανότητά του να εκφράζει το υπόβαθρο του ανθρώπινου δεσμού. Και κάθε φορά που τα ποιήματα επιστρέφουν στον συλλογισμό μας δεν μας απομένει άλλος δρόμος παρά να παρασυρθούμε στο μονοπάτι που έχει χαράξει ο μεγάλος «Αλεξανδρινός»
Επέστρεφε
Επέστρεφε συχνά και παίρνε με,
αγαπημένη αίσθησις επέστρεφε και παίρνε με—
όταν ξυπνά του σώματος η μνήμη,
κ’ επιθυμία παληά ξαναπερνά στο αίμα·
όταν τα χείλη και το δέρμα ενθυμούνται,
κ’ αισθάνονται τα χέρια σαν ν’ αγγίζουν πάλι.
Επέστρεφε συχνά και παίρνε με την νύχτα,
όταν τα χείλη και το δέρμα ενθυμούνται…
Για νάρθουν
Ένα κερί αρκεί. Το φως του το αμυδρό
αρμόζει πιο καλά, θάναι πιο συμπαθές
σαν έρθουν της Aγάπης, σαν έρθουν η Σκιές.
Ένα κερί αρκεί. Η κάμαρη απόψι
να μη έχει φως πολύ. Μέσα στην ρέμβην όλως
και την υποβολή, και με το λίγο φως —
μέσα στην ρέμβην έτσι θα οραματισθώ
για νάρθουν της Aγάπης, για νάρθουν η Σκιές.
Τα ποιήματα της Σαπφούς για τον έρωτα μας δεσμεύουν στον ιστό τους – Δεν αντισταθήκαμε καθόλου
