Ζούμε στα χρόνια του φόβου; Ο Εδουάρδο Γκαλεάνο πιστεύει πως ο φόβος κινεί τα νήματα στη σύγχρονη κοινωνία.
Ο φόβος είναι ένα από τα πιο δυνατά και καθοριστικά βιώματα του ανθρώπου. Η φιλοσοφία προσπάθησε για αιώνες να χρησιμοποιήσει όλους τους πιθανούς μηχανισμούς για να τιθασεύσει αυτή τη δύναμη που μπορεί να φτάσει το άτομο ακόμη και στην πλήρη παράλυση.
Όμως ο φόβος μέσα στα χρόνια, έχει αλλάξει μορφή ή ορθότερα διατυπωμένα, έχει εξαπλωθεί. Πλέον δε φοβόμαστε μόνο τον πόνο και τον θάνατο, φοβόμαστε και τη ζωή, τους ανθρώπους την αστική κίνηση, την επικοινωνία ακόμη και τον ίδιο μας τον εαυτό.
Ο Ουρουγουανός συγγραφέας, Εδουάρδο Γκαλεάνο μύρισε τον φόβο και κατέγραψε μια πραγματικότητα που οι περισσότεροι βιώνουμε. Ο ψυχαναγκασμός του ελέγχου είναι εδώ και πηγάζει σίγουρα από τον φόβο που τρέφουμε μέσα μας. Όπως έλεγε και ο Αισχύλος στις «Ευμενίδες»: «Μέμνησο μη σε νικάτω φόβος τας φρένας» (Θυμήσου να μην νικήσει ο φόβος το μυαλό).
Τι εννοούσε ο Κούντερα με τη φράση: «Ο έρωτας δεν εκδηλώνεται με την επιθυμία να κάνεις έρωτα»
Εδουάρδο Γκαλεάνο, Ένας Κόσμος Ανάποδα
Όσοι δουλεύουν φοβούνται μη χάσουν τη δουλειά τους.
Όσοι δε δουλεύουν φοβούνται μη δε βρουν ποτέ δουλειά.
Όποιος δε φοβάται την πείνα, φοβάται το φαγητό.
Οι οδηγοί αυτοκινήτων φοβούνται να περπατήσουν και οι πεζοί φοβούνται μην τους πατήσουν τα αυτοκίνητα.
Η δημοκρατία φοβάται να θυμηθεί και η γλώσσα φοβάται να τα πει.
Οι πολίτες φοβούνται τους στρατιωτικούς, οι στρατιωτικοί φοβούνται την έλλειψη όπλων, τα όπλα φοβούνται την έλλειψη πολέμων.
Ζούμε στα χρόνια του φόβου.
Φοβάται η γυναίκα τη βία του άντρα και ο άντρας την άφοβη γυναίκα.
Φόβος των κλεφτών, φόβος της αστυνομίας.
Φόβος της πόρτας χωρίς κλειδαριά, του χρόνου χωρίς ρολόγια, του παιδιού χωρίς τηλεόραση, φόβος της νύχτας χωρίς υπνωτικά χάπια και φόβος της ημέρας χωρίς διεγερτικά χάπια.
Φόβος του πλήθους, φόβος της μοναξιάς, φόβος απ’ όσα έγιναν και για όσα θα γίνουν, φόβος του θανάτου, φόβος της ζωής.
