Ο Λιαντίνης ήταν το είδος στοχαστή που μπορούσε να παραθέσει με ευχαρίστηση τον όμηρο, τον Νίτσε και μια δόση Φρόυντ σε μια μόνο ανάσα.
Ο Λιαντίνης υποστήριξε με άγρια ευγλωττία ότι η σημερινή ανθρωπότητα έχει χάσει τη συνείδησή της, την ικανότητά της να στέκεται με δέος και μερικές φορές με τρόμο μπροστά στη φύση, τη μοίρα και την πολυπλοκότητα της ζωής.
Γι’ αυτόν, ο πολιτισμός περπατούσε πάνω σε ξυλοπόδαρα της ευχαρίστησης, αγνοώντας τις σκιές που δίνουν στη ζωή το αυθεντικό της βάθος. Αντλώντας στοιχεία από την αρχαία ελληνική τραγωδία, καθώς και από τα βαριά ονόματα της σύγχρονης λογοτεχνίας Νίτσε, Ντοστογιέφσκι, Κάφκα, ο Λιαντίνης πίστευε ότι η αγνόηση των σκοτεινών χρωμάτων της ζωής θα οδηγούσε τελικά σε πολιτιστική και πνευματική παρακμή.
(Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο παρακάτω)
Ποια βιβλία πρότεινε ο Δημήτρης Λιαντίνης στους φοιτητές του;
Δημήτρης Λιαντίνης
Χάνεται ο σημερινός άνθρωπος. Ο κόσμος, η εποχή μας, ο πολιτισμός μας. Καταποντιζόμαστε όπως η αρχαία εκείνη Ατλαντίδα που γράφει στον Τίμαιο ο Πλάτων.
Αυτά δε σας τα λέω εγώ. Αυτά τα είπανε και τα γράψανε όλοι οι επιφανείς αιματολόγοι του πνεύματος από τον περασμένο κιόλας αιώνα.
Ο Φριδερίκος Νίτσε, ο Ντοστογιέβσκι, ο Σπέγγλερ, ο Έλιοτ, ο Κάφκα, ο Φρόυντ, ο Τζόυς, ο δικός μας Καβάφης.
Σας κοιτώ και βλέπω να μην πιστεύετε αυτό που πιστεύουν. Ότι ήρθε η παρακμή και έρχεται και η πτώση του πολιτισμού μας. Σαν την παρακμή και την πτώση της Ρώμης που συμπαράσυρε μαζί της ολόκληρο τον αρχαίο κόσμο.
Αλλά το να μην πιστεύετε, αυτό ακριβώς είναι η απόδειξη ότι η γοερή αυτή πρόταση είναι αληθινή. Οι κακές προφητείες της Κασσάνδρας βγαίνουν αληθινές, γιατί κανείς δεν τις πίστευε.
Η αιτία, που ο σύγχρονος κόσμος πεθαίνει είναι ότι έλειψε από τη ζωή μας η αίσθηση του τραγικού. Ξεχάσαμε τον ηρωικό μας αντίλογο με τις Ευμενίδες, που είπε ο Σεφέρης. Μας πήρε ο ύπνος, μας πήραν για πεθαμένους κι έφυγαν βρίζοντας τους θεούς που μας προστατεύουν.
Τι σημαίνει τραγικό, τι σημαίνει αίσθηση του τραγικού;
Την αλήθεια αυτή τη διατύπωσε μαθηματικά ο Δημόκριτος:
Φυσικώς και αδιδάκτως ο άνθρωπος φεύγει μεν την αλγηδόνα, διώκει δε την ηδονήν.
Και εδώ είναι το δύσκολο. Ο άνθρωπος, προπαντός σήμερα, με το ευδαιμονιστικό ιδεώδες που τον κατακλύζει ζητά μόνο τη χαρά και αποστρέφει το πρόσωπό του στη λύπη.
Με άλλα λόγια έγινε μισός και μισερός. Έγινε μονοσήμαντος, ανισόποδος και ανισοσκελής και ανισόρροπος. Έγινε μ’ ένα λόγο αφύσικος.
Μεταχειρίζεται μόνο το Είναι της φύσης και παροπλίζει το Μηδέν.
Αποτέλεσμα ο πολιτισμός του, ο τρόπος της ζωής του δηλαδή, είναι της παρακμής και της αποσύνθεσης.
Είναι η λευχαιμία του σύγχρονου πολιτισμού που επισήμαναν εκείνοι οι επιφανείς αιματολόγοι που ανέφερα στην αρχή.
Η ευθύνη μας για τις μέλλουσες γενεές είναι ανυπολόγιστη.
Γιατί με την παιδεία που δίνουμε στα παιδιά μας τους κρύβουμε συστηματικά την κακή όψη της φύσης και της ζωής.
Το αίσθημα του τραγικού το κρύψαμε στη σπηλιά όπως φυλάκισε ο Σίσυφος το θάνατο.
Και αλίμονο στο Σίσυφο, όταν ψηλά από τον Όλυμπο θα αντιληφθούν οι θεοί την πονηριά του.
Διαβάστε περισσότερα λογοτεχνικά αποσπάσματα:
- Ακατάλληλος για ρομαντικούς; 11 αποφθέγματα του Μίλαν Κούντερα: «Η στιγμή που γεννιέται ο έρωτας: η γυναίκα …»
- Καρλ Γιουνγκ: «Όποιος θέλει να γνωρίσει την ανθρώπινη ψυχή πρέπει να…»
- 22 αποφθέγματα του Στέφαν Τσβάιχ: «Ο αληθινός άντρας αισθάνεται άσχημα όταν συνειδητοποιεί ότι μια γυναίκα…»
- 15 αποφθέγματα του Άλντους Χάξλεϋ: «Το ζήτημα για την επόμενη γενιά δεν θα είναι το πως θα απελευθερωθούν οι μάζες, αλλά…»
- 30 αποφθέγματα του Φιόντορ Ντοστογιέφσκι: «Είναι καλύτερο να είσαι δυστυχισμένος και να γνωρίζεις το χειρότερο παρά να…»
- 30 «ασυμβίβαστα» αποφθέγματα του Τσαρλς Μπουκόφσκι: «Είχα σταματήσει πια να αναζητώ τη γυναίκα των ονείρων μου. Απλά ήθελα μία που να…»
- Γουίλιαμ Φόκνερ: «Αν δεν ντρέπεσαι για τον εαυτό σου κάπου-κάπου, δεν είσαι…»
- Ελένη Γλύκατζη-Αρβελέρ: «Πραγματική απώλεια είναι όταν οι γυναίκες….»
