Ο Γούντι Άλεν μας παρουσιάζει την 50η ταινία του με φόντο το φθινοπωρινό Παρίσι, θυμίζοντάς μας κάτι ήδη γνώριμο.
Στη νέα του ταινία «Γυρίσματα της Τύχης» (Coup de chance) δείχνει να εκφράζει πιο έντονα από κάθε άλλη φορά την αδυναμία του στη Πόλη του Φωτός, μιας και επιλέγει να είναι αποκλειστικά γαλλόφωνη.
You are currently viewing a placeholder content from YouTube. To access the actual content, click the button below. Please note that doing so will share data with third-party providers.
Όπως η αγαπημένη του πόλη, έτσι και η θεματολογία του παραμένει ίδια κι εδώ. Οι ερωτικές πλεκτάνες και τα παιχνίδια της μοίρας αυτή τη φορά “εισέρχονται” στις ζωές της Φάνι και του Ζαν. Η Φάνι και ο Ζαν, ένα αρκετά ευκατάστατο ζευγάρι, ζουν σ’ ένα υπέροχο διαμέρισμα στη πόλη του Φωτός και δείχνουν να είναι ερωτευμένοι όπως την πρώτη μέρα. Όταν, όμως, η Φάνι συναντά τυχαία τον Αλέν, έναν παλαιότερο γνωστό της, όλα δείχνουν να αλλάζουν. Σύντομα οι δυο τους επανασυνδέονται και έρχονται όλο και πιο κοντά.
Ξέρω, σας θυμίζει «Match Point»…σε όλους μας θύμισε, αλλά η σύγκριση με αυτή την αριστουργηματική του ταινία είναι εν τέλει άστοχη. Δε μπορούμε να πούμε ότι δε πέτυχε η συνταγή, -μια χαρά την ευχαριστηθήκαμε-, αλλά έλειπε αυτό το καινούργιο συστατικό που θα την απογείωνε και θα μας “μύριζε” αλλιώς. Το νέο εγχείρημα του Γούντι Άλεν ήταν αρκετά αναμενόμενο και χωρίς κάποιο ρίσκο, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι ήταν βαρετό. Η ίντριγκα -έστω και προβλέψιμη- που σου προκαλεί, καθώς και η απίστευτη φωτογραφία με τα κιτρινωπά φύλλα, τα ζεστά κάστανα στο χέρι και τις βόλτες στα παριζιάνικα μπιστρό καταφέρνουν να σε αποζημιώσουν και με το παραπάνω.
Ναι, να πάτε! Είναι ό,τι πρέπει για μια ανάλαφρη προβολή μετά τη δουλειά σας. Άλλωστε ο Γούντι Άλεν είναι μια αμφιλεγόμενη φιγούρα στη βιομηχανία του θεάματος και όταν μας δίνεται η ευκαιρία (για πόσο θα μας δίνεται;!) να πάρουμε μια δόση από κάτι δικό του -και πόσο μάλλον στη μεγάλη οθόνη- , δεν έχουμε παρά να τρέξουμε γι’ αυτό. Η ικανότητά του να δημιουργεί περίπλοκες αφηγήσεις με καλά ανεπτυγμένους χαρακτήρες θα μας σαγηνεύει για πάντα…και αυτό κρατάμε!
Κείμενο: Γωγώ Μπόβαλη (Lavart)
