Search
Close this search box.
Search
Close this search box.
Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες Εκατό χρόνια μοναξιάς

Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες: «Δεν πεθαίνει κανείς όταν πρέπει, αλλά όταν μπορεί»

Τα «Εκατό χρόνια μοναξιάς» του Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες είναι ένα αριστουργηματικό χαλί υφασμένο από τα νήματα του μαγικού ρεαλισμού, των βαθιά ανθρώπινων συναισθημάτων και του αδυσώπητου χρόνου.

Το απόσπασμα του Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες που ακολουθεί αποτυπώνει την ουσία της εξερεύνησης του μυθιστορήματος για τη μοναξιά, τη μνήμη και την πολύπλοκη αλληλεπίδραση ζωής και θανάτου.

Σε αυτή την επιλογή, ο Μάρκες παρουσιάζει μια σειρά από προβληματισμούς που ξεπερνούν τα όρια της πραγματικότητας και της φαντασίας, αγγίζοντας τις βαθιές αλήθειες.

30 αποφθέγματα του Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες για τον έρωτα, τη ζωή και την αγάπη

Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες «100 χρόνια μοναξιάς»

Ο άνθρωπος μια μέρα των ημερών, πρέπει να μάθει να χτίζει όνειρα, εκεί που οι ελπίδες τελειώνουν.

Τα πράγματα έχουν τη δική τους ζωή, φτάνει μόνο να ξυπνήσεις την ψυχή τους.

Αισθάνθηκε ξεχασμένος, όχι με την επανορθώσιμη λησμονιά της καρδιάς, αλλά με την σκληρή και αμετάκλητη λησμονιά του θανάτου.

Είχε πάει στον άλλο κόσμο, αλλά γύρισε γιατί δεν άντεξε την μοναξιά.

Έφτασε να υποκρίνεται με τόση αληθοφάνεια, ώστε κατέληξε να παρηγορείται με τα ίδια της τα ψέματα.

Στην πραγματικότητα δεν τον ενδιέφερε ο θάνατος, μόνο η ζωή, και γι’ αυτό το συναίσθημα που αισθάνθηκε , όταν απήγγειλαν την καταδίκη ( σε θάνατο), δεν ήταν φόβος αλλά νοσταλγία.

Το μυστικό για τα καλά γηρατειά δεν ήταν τίποτε άλλο από μια τίμια συμφωνία με τη μοναξιά.

Δεν πεθαίνει κανείς όταν πρέπει, αλλά όταν μπορεί.

Ο άλλος πόλεμος, ο αιματοκυλισμένος είκοσι χρόνια, δεν τους είχε στοιχίσει τόσο όσο ο διαβρωτικός πόλεμος των αιώνιων αναβολών.

Ο κόσμος θα’ χει γα..θεί πέρα για πέρα τη μέρα που οι άνθρωποι θα ταξιδεύουν στην πρώτη θέση και η λογοτεχνία στο βαγόνι με τα εμπορεύματα.

Είχε φύγει μακριά της, προσπαθώντας να τη βγάλει από το μυαλό του, όχι μόνο με την απόσταση, αλλά και με μια απερίσκεπτη ορμή, που οι σύντροφοι του έπαιρναν για τόλμη.

Αλλά όσο περισσότερο βούταγε την εικόνα της στη λάσπη του πολέμου τόσο περισσότερο ο πόλεμος έμοιαζε με την Αμαράντα. Έτσι, είχε βασανιστεί στην εξορία, ψάχνοντας να βρεί τρόπο να τη σκοτώσει με τον ίδιο το θάνατο του.

Έσκαψε τόσο βαθιά στα αισθήματα του και αναζητώντας το συμφέρον, συνάντησε τον έρωτα, γιατί προσπαθώντας να την κάνει να τον αγαπήσει, κατέληξε να την αγαπήσει αυτός.

Τη συνάντησε στην εικόνα που πλημμύριζε την ίδια την τρομερή του μοναξιά.

Μετά από τόσα χρόνια θάνατο, ήταν τόση η λαχτάρα για τους ζωντανούς, τόσο πιεστική η ανάγκη για συντροφιά, τόσο τρομακτική η προσέγγιση σ’ εκείνον τον άλλο θάνατο που υπάρχει μέσα στο θάνατο, που ο Προυδένσιο Αγκιλάρ είχε φτάσει ν’ αγαπήσει το χειρότερο εχθρό του.

 

Οδηγός απορριμματοφόρου δημιούργησε ένα λογοτεχνικό καταφύγιο: «Η δύναμη των λέξεων» (ΒΙΝΤΕΟ)

Φωτογραφία εξωφύλλου

Μοιράσου το

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΗ

YelloWizard.gr
YelloWizard.gr
YelloWizard.gr