[dropcap size=big]Α[/dropcap]ιγαίο και Αδριατική συναντήθηκαν το κρύο βράδυ της Κυριακής στη μικρή, ζεστή σκηνή της Μαύρης Τρύπας. Ο Ιταλός Vinicio Capossela παρέα με τους, δικούς μας, Δημήτρη Μυστακίδη στην κιθάρα και Μανώλη Πάππο στο μπουζούκι μας ταξίδεψαν σε ένα ιδιόρρυθμο μουσικό σύμπαν, όπου το παράπονο του ελληνικού ρεμπέτικου ήχου συναντά το μουσικό ερωτισμό που αναδύει η γειτονική χώρα.
Ένα κόκκινο καπέλο, σταθερός σύντροφος του Ιταλού καθ’ όλη τη βραδιά κι ένα μόνιμο μειδίαμα απόλαυσης στα χείλη, ακολούθησαν τον Capossela που έπαιξε πιάνο, μπαγλαμά και ψιθύρισε μελωδικές λέξεις της δικιάς του -αλλά και της δικιάς μας!- γλώσσας στο μικρόφωνο. Προσέφερε άπλετο χώρο και χρόνο στους μουσικούς του συντρόφους να παίξουν, να πειραματιστούν και να αυτοσχεδιάσουν, με το Μυστακίδη να φτάνει στο σημείο να μας εισάγει σε γνωστό ρεμπέτικο τραγούδι προσαρμόζοντας στην αρχή του μέχρι και την εισαγωγή του Stairway to Heaven των Led Zeppelin! Τις στιγμές εκείνες ο Capossela είχε τα μάτια σφαλιστά, το τσιγάρο ανάμεσα στα δάχτυλα κι ένα συνεχές, διακριτικό λίκνισμα στο σώμα του, στο βαρύ ρυθμό της ρεμπέτικης μουσικής που κατέκλυζε το χώρο, απολαμβάνοντας φανερά την κάθε νότα και το ζεστό κλίμα μεταξύ σκηνής και ακροατηρίου.
[dropcap size=big]Τ[/dropcap]ι κι αν ο χώρος ήταν ασφυκτικά γεμάτος κι η ζέστη εξουθενωτική, οι τρεις μουσικοί κατάφεραν από τις θέσεις να σμίξουν δύο πολιτισμούς, μέσα από νότες και στίχους πότε ιταλικούς και πότε ελληνικούς. Πάντα, όμως, με ξεκάθαρη αναφορά στον ήχο της ρεμπέτικης μουσικής που, όπως και ο ίδιος ο Capossela έχει δηλώσει, αγάπησε από το πρώτο κιόλας άκουσμά της σε κάποια ταβέρνα της πόλης μας πριν χρόνια. Μιας μουσικής με ιστορία και όνομα βαρύ, που σύμφωνα με το μουσικό, περικλείει μέσα της την ίδια την ουσία της ζωής.
Κείμενο: Σοφία Γκορτζή (Lavart)
Φωτογραφίες: Σοφία Γκορτζή (Lavart)
