Το κθεθ φιλοξενεί την παράσταση «Πόρτες και Παρτιτούρες»
Destroy me, confuse me…
[dropcap size=big]Τ[/dropcap]ο θέατρο είναι τέχνη φτωχή. Όμως, ευτυχώς, η ευφυία, η έμπνευση, η φαντασία, η ευρηματικότητα, το χιούμορ δεν κοστίζουν. Να, έτσι, με λίγα αντικείμενα, κάποια μουσικά όργανα, δυο μάσκες και δυο κούκλες μπορεί να χτιστεί η πιο τρυφερή παράσταση. Ας μη γελιόμαστε. Θέλει και σώμα. Και ψυχή. Και κόπο. Και σεμνότητα, κυρίως αυτό. Σεμνότητα με ή χωρίς τη μάσκα.
Μπαίνοντας στο Κέντρο Θεατρικής Έρευνας Θεσσαλονίκης (κθεθ) ξανά μετά από καιρό ένιωσα σαν να μπαίνω σπίτι μου. Εκεί, που λέτε, απέναντι ζουν δυο γεροντάκια. Η κυρία Ίλι Γκρέις (Ελένη Γιαννούση) και ο κύριος Μαπ (Μάριος Μεβουλιώτης). Οι πόρτες των σπιτιών τους είναι δίπλα δίπλα, μα αυτοί τόσο μόνοι. Ναι, τους κάνουν παρέα οι μουσικές του καινούργιου τους γείτονα (Παύλος Μέτσιος) που παλεύει με τις μελωδίες και αναζητεί έμπνευση, αλλά αυτό δεν είναι αρκετό. Εκείνη παρφουμαρίζεται μανιωδώς και του στέλνει σήματα για να τον συναντήσει. Εκείνος θέλει να ταξιδέψει στον κόσμο και αργεί να πάρει τα μηνύματά της. Ένας γεροντοέρωτας θα σκεφτεί κανείς εκ πρώτης. Δυο ερωτευμένοι ηλικιωμένοι -θερίζει λέει ο έρωτας σε εκείνες τις ηλικίες- που λίγο από την κουφαμάρα, λίγο από τα εξασθενημένα αντανακλαστικά δεν κατορθώνουν να συναντηθούν. Κι έρχονται δυο μαριονέτες να σου τα ανατρέψουν όλα με ένα flash back που δημιουργεί μια αίσθηση τόσο άβολα γλυκόπικρη, τόσο νοσταλγική, τόσο συγκινητική. Αυτό είναι το θέατρο, λοιπόν. Αυτό είναι το θέατρο της επινόησης, καλύτερα.
[dropcap size=big]Α[/dropcap]υτό το γλυκύτατο θέαμα θα μπορούσε να είναι σενάριο ταινίας βουβής. Ότι δεν υπάρχει ίχνος λόγου στην παράσταση ξέχασα να το αναφέρω; Θα είναι επειδή δε μου έλειψε ούτε στιγμή. Τα μαριονετοποιημένα σώματα των ηθοποιών κατέστησαν τόσο σαφή την ιστορία με την εξαιρετική τους κίνηση που ακόμη κι όταν μεταμορφώθηκαν από ηλικιωμένους σε νέους αλλάζοντας μόνο ρούχα, νόμισες πως άλλαξαν και μάσκα. Ηθοποιοί-καρικατούρες με απόλυτη συγκράτηση και πειθαρχία, διακριτικό χιούμορ και μια μουσική τόσο δυναμικά ρομαντική, μια μουσική-ρόλος. Οι Α!ΚAΤΑΛΑΧΟύ μου είπαν ότι το όνομά τους σημαίνει κατά τύχη. Κι, όμως, τίποτα το τυχαίο δε χαρακτηρίζει τη δουλειά τους.
Ας σηκώσουμε, λοιπόν, το κεφάλι. Ας πάρουμε μια βαθιά ανάσα να εισπνεύσουμε καλά τον κόσμο. Τώρα ας χαμογελάσουμε κι ας κοιτάξουμε γύρω μας. Κάπου εκεί βρίσκεται το κλειδί της ευτυχίας, ίσως κάποιος να το φορά κρεμασμένο στο λαιμό του…
Συντελεστές
Ιδέα – Δραματουργία: Α! ΚΑΤΑΛΑΧΟύ
Σκηνοθεσία: Koldobika G. Vío
Μουσική σύνθεση: Παύλος Μέτσιος
Βοηθός σκηνοθέτις – εμψύχωση: Πολυξένη Σπυροπούλου
Κατασκευή Μάσκας: Θάλεια Καρεπίδη
Κατασκευή κούκλας: Βούλα Καρακίτσιου
Φωτισμός: Στέλιος Τζολόπουλος
Παίζουν
Ελένη Γιαννούση, Μάριος Μεβουλιώτης, Παύλος Μέτσιος
Περισσότερες πληροφορίες για την παράσταση εδώ.
